Anders bekeken
Eigenwijs...
Als je nu vraagt aan mij: 'Jozien, wat is een van jouw vervelende eigenschappen?',
dan is mijn antwoord hoogstwaarschijnlijk: 'Ik kan wel eens een beetje eigenwijs zijn.' En als iemand die eigenwijs is toegeeft dat hij dat een beetje is, dan is hij of zij dat eigenlijk dus een beetje boel. Deze week laaide de discussie over ons aloude Sinterklaasfeest weer op. De kunsthistoricus van de Volkskran Elmer Kolfin schreef: 'Uit goed fatsoen moeten blanke mensen de Zwarte Piet niet meer willen.' Hij baseerde zijn verhaal op een schilderij van Sinterklaas in het Rijksmuseum.
Professor Verene Shepherd, hoofd van de VN werkgroep, sprak zich uit: 'Sinterklaas is een terugkeer naar slavernij, en dat feest moet stoppen.' De tegenpartij laat van zich horen! De radio komt met allerlei items, er is zelfs een zwarte piet-petitie op Facebook die al over een miljoen likes heeft. Zaterdag kunt u op het malieveld gaan staken! Ik dacht dat de VN na de oorlog is opgericht voor vrede en veiligheid,voor cruciale conflicten, en niet om op te komen voor de afschaf van een aloud plezierig gemoedelijk winterfeest.
Ik ben vier jaar als ik bij mijn moeder achterop de fiets, getooid met zwarte pieten muts naar Oudeschild rij. Het is een gure wind en we staan flink te klappertanden op de haven. We zijn de kou snel vergeten als de boot met Sinterklaas en allemaal buitelende pieten aanmeert aan de kade. Geweldig gevoel, we zwaaien met vlaggetjes, zingen liedjes, pepernoten vliegen om onze oren en Sinterklaas gaat op zijn paard naar Den Burg. Thuis warme chocolademelk, en....we mogen de schoen zetten .Op zondag gauw naar beneden en smullen van een taaipop of een kikker in het zilverpapier. Later trekken we lootjes, hebben we met de hele familie een gezellige avond met gedichten en surprises. Ik vind het heerlijk, kan rijmen en dichten zonder m'n hempie op te lichten…
Dat gaat zover, dat als ik in de nachtdienst zit in het Gemini, ik tussen de katheterzakken, infusen, medicijnen door probeer om voor de patiënten allemaal een rijm te maken. Er is een Engelsman binnengebracht, hij heeft knel gezeten op een schip, hij leeft nog maar heeft twee onderbenen moeten missen. Mr Jarvis heeft het slecht, is ver van huis, vrouw en kids. Ik weet het nog als de dag van gister. En ik maak een Engels gedicht.
Als mijn week wacht erop zit, is het de 5e en sinterklaas komt op de afdeling. Hij is blij verrast met de map met gedichten en leest op elke zaal wat voor. In het aparte kamertje van Mr Jarvis rollen tranen, het is naast de zusterpost, ik zal het nooit meer vergeten, het was mijn mooiste sinterklaas. Ieder jaar is er weer de voorpret, uitzoeken of maken van persoonlijke kadootjes gedichten en surprises, maar die herinnering is mij kostbaar. Dat hoef je niet te beargumenteren, dat zit in ons verweven, dat is onze eigen Hollandse cultuurerfgoed, daar komt niemand aan, toch?
Het is kwart voor 9, het werk in de wijk gaat lekker, fluitend ga ik vanuit den Hoorn naar De Mars. De volgende patiënt zit al klaar. In de douche begin ik een sinterklaasliedje te zingen. Zie ginds komt de stoomboot. De oude Martha, moeder van een groot gezin, zet ook in, zelfs het tweede couplet weet ze woordelijk tussen de tegels te toveren. Het klinkt als een klok.
Ze vindt douchen doorgaans niet leuk, al is het behaaglijk warm, al dat gespetter en gedoe hoeft niet van haar, maar nu moppert ze niet maar lachen we. En als vaders komt kijken wat er gaande is, zingt ze 'Hoor wie klopt daar kinders,hoor wie...'
Een prachtige oude eigen wijs...'
Jozien