1000ste lid Historische Vereniging
Piet van Leersum uit Den Burg las het blad van de Historische Vereniging altijd al, maar dan bij een ander. Toen dat niet meer ging, wist echtgenote Nanda wat ze Piet met zijn verjaardag cadeau moest doen: het lidmaatschap van de Historische Vereniging.
Precies op het goeie moment, want laat hij nu precies het duizendste lid zijn. Het abonneegeld dat Nanda al had overgemaakt komt weer terug, beloofde Elke Vermeulen. De voorzitter van de Historische Vereniging was met bestuurslid Hans van Zeijlen niet met lege handen gekomen. Een taart, want ook de vereniging had wat te vieren. 'We zijn een magische grens overschreden. Een heuglijk feit om even bij stil te staan en op gepaste wijze te vieren.' Niet te lang overigens, de vereniging gaat onverdroten voort op de ingeslagen weg. Het bestuderen, archiveren en vastleggen van het verleden van Texel en haar inwoners. Met als blikvanger de kwartaaluitgave, die zelfs naar het buitenland wordt verstuurd, onder meer naar oud-Texelaars in Amerika en Canada. Ook timmert de vereniging aan de weg met tentoonstellingen, uitvoeringen (zo als de Texelse dialectdag) en het (mede) organiseren van lezingen over Texel haar inwoners en de geschiedenis van beiden.
Piet van Leersum heeft wel wat met historie. 'Toen ik nog bij de gemeente werkte, haalden we op zaterdagmorgen de botten op die kotters hadden opgevist en brachten ze naar het Texels Museum.' En als hij de Oudheidkamer binnenstapt, dan is het eerste waar zijn oog op valt het schilderij van postzegels, gemaakt door zijn opa. 'Ik heb het er zelf nog heen gebracht.'
Als vrijwilliger in Kaap Skil zit hij dicht op de Texelse historie en traditie. 'Ik geef rondleidingen in de jutterij. Ik heb zelf wat afgejut en goed geluisterd naar Cor Ellen.' Van Leersum wees hem eens op een voorwerp met rode lijnen erop aan het plafond dat Ellen ooit had gejut. Ik vroeg hem of hij wist wat het was. Hij had geen idee. Het is een drenkeling, waarmee werd geoefend.'
Toen Van Leersum het huis aan Den Hoorn ging verbouwen, stuitte hij achter een schot op een radio, een landkaart en andere spullen. 'Er hadden in de oorlog onderduikers gezeten. Ik heb het aan het Luchtvaartmuseum geschonken.'