Kleur en stralend wit
Kleurrijke schilderijen, vrolijke hoedjes en fijn keramiek. Dat zijn de ingrediënten van de expositie die Cécile de Boer, Els Drijver en Bertha Bakker-van Wel gezamenlijk houden in Tusse de Banke op de Groeneplaats in Den Burg.
De expositie - die vanmiddag officieel wordt geopend - is nog niet helemaal klaar als wij hem bezoeken. Maar duidelijk is al wel dat de afwisseling groot is. De bezoeker wordt bovenaan de trap geconfronteerd met de bijzonder kleurrijke schilderijen van De Boer, die het landschap zeer groothoekig afbeeldt, waardoor alle rechte lijnen en haakse hoeken een ander verband krijgen, Desalniettemin zijn de landschappen allemaal zeer herkenbaar, althans voor zover ze op Texel zijn gemaakt. In ieder geval één doek is op een vakantie-adres gemaakt en De Boer vertelt ook veel in opdracht te werken. Als signatuur staat op alle schilderijen een kleine kudde schaapjes afgebeeld, niet altijd even opvallend, maar ze zijn er altijd, ook op plaatsen waar ze in het echt nooit zouden komen. De vrijheid van de schilder maakte ook dat De Boer bij een schilderij van de Oosterweg de bebouwing op Zevenhuizen iets wijder uit elkaar heeft gezet. Maar ondanks - of wellicht dankzij - al deze aanpassingen, zijn haar landschappen leeg en stralen ze veel rust uit. Door het gebruik van vloeipapier onder de acrylverf, slaagt de kunstenares er zelfs in om reliëf in de doeken aan te brengen wat, zeker bij de grotere schilderijen, een speelsere lichtval tot gevolg heeft.
Papier wordt ook gebruikt door Bertha Bakker, die misschien wel de minst opvallende kunstwerken bijdroeg aan de expositie, maar die daarom de moeite van het bezichtigen niet minder waard zijn. Van porceleinaarde bouwde ze adobetorens, zoals die in te vinden zijn in Noord-Afrika en rond de Arabische golf. Hoewel de kleur niet helemaal klopt bij de origineel van woestijnleem gebouwde woningen, ademen de porceleinen miniaturen direct de juiste sfeer. Een klein porceleinen dorp uit Barbarije. Daarnaast houdt Bakker zich op het moment bezig met het maken van lampen, waarvan er enkele brandend te zien zijn op de expositie. Haar porcelein wordt niet geglazuurd, waardoor het er misschien wel robuuster uitziet dan het eigenlijk is. En - zeker in vergelijking met de kleurrijke werken van de andere exposanten - is het vooral stralend wit. Zeer in het oog lopend is een miniatuur van het kerkje van Den Hoorn, waarvan de kunstenares onmiddellijk opmerkt dat het - in tegenstelling tot het andere werk op de expositie - niet te koop is. Daarvoor is ze er teveel aan gehecht.
Kleurrijk zijn zeker ook de hoeden van Els Drijver, die door de hele ruimte verspreid staan. Niet minder dan kunstvoorwerpen, zijn ze vooral ook bedoeld om te dragen. Misschien zijn dit ook wel de meest wisselende voorwerpen, niet in één beschrijving te vatten. Of het moest zijn dat ze allemaal lucht ademen. Alsof ze ook zonder hoofd eronder over straat zouden kunnen gaan. Drijver is enkele malen in de prijzen gevallen bij de Nederlandse Hoeden Vereniging.
De expositie is te zien tot en met maandag 28 oktober en dagelijks geopend van 10.00 tot 17.00 uur. De opening vindt plaats op vrijdag 18 oktober om 16.00 uur.