Anders bekeken
De sigaar
Ik ben druk in de tuin. Het gras is nog lekker gegroeid, ik maai een spoor over het veld. Het waait pittig, brrr en ik trek een oud jack aan van manlief, staat maf bij de bloemetjes -jurk, net ma flodder, de sigaar ontbreekt nog. Nou die liggen af en toe voor de wielen, nee ik rook niet, niks voor Jozien, maar de hond wordt oud, en laat af en toe een mooie donkerbruine Agio achter. Ach, ik hou van de oude viervoeter. Zondag fietsten we naar Den Burg benieuwd naar de verrichtingen van vele hardlopers, waaronder een zeer snelle gazelle, onze schoonzoon. Een prachtig evenement, een rood spoor door het veld, rode shirtjes, rode veters en heel veel rode koppen door de inspanning en harde wind... De krant kopte de zwaarste maar allermooiste halve marathon! Persoonlijke records soms gebroken en door de massale opkomst van juichende mensen gaan de sportharten nog sneller slaan, gepusht tot het uiterste... De World Heart Foundation heeft de laatste zondag van september genomineerd als Wereld-hartdag. Het is noodzaak dat de mensen en de overheden over het gevaar van doodsoorzaak nr. 1 de hart- en vaatziekten worden ingelicht. Ach, we weten allemaal dat teveel kilos, teveel vet eten, pakken sigaretten, dozen sigaren niet gezond zijn, maar verdikke het is soms zo lekker... We stressen wat af, stappen voor het gemak in de auto in plaats van op de fiets te springen, niets menselijks is ons vreemd. Als we bij de finish staan zie ik Norbert in uiterste inspanning de laatste meters maken, de megauitsmijter die zijn mannetje normaal als portier staat heeft de stoute schoenen aangetrokken, getraind en nog eens getraind, gezweten, getwijfeld, maar doorgezet. Een geweldige prestatie, even later zie ik ook zijn vrouw over de finish gaan, ja klasse, een echtpaar met misschien niet de snelste tijd, maar met een groot Persoonlijk Succes waar ze trots op kunnen zijn. Willen we ons kostbare hart, dat mooie warme bloedrijke orgaan heel lang laten kloppen, willen we kunnen genieten van onze kinderen, kleinkinderen, ons eigen leven dan moeten we toch dat hart, die boezems, die kamers, die mooie bloedvaten koesteren. Vertroetelen met fruit van de bomen, groente van het land, vis, uit de zee, nachtrust, ontspanning , beweging en sport. Wat ligt in ons vermogen om niet de dupe te zijn van onze zogenaamde welvaart? Ik steek de schop in de grond, een appelboom, een Elstar, lekker fris en knapperig in de mond. Het zal nog wel een paar jaar duren voor we er een emmer appels van kunnen plukken. De hond laat zijn kontje zakken, een dikke sigaar voor ma Flodder. Ik moet lachen, en pak een zakje uit manlief zijn oude jas. Het is heerlijk buiten, ik buk en pak, en volgens mij heb ik de keutel bij het rechte end.
Jozien