verder kijken
The voice
Afgelopen zondag werden er in Nederland en in België dozen vol met nieuwe Liedboeken uitgedeeld in de kerken. In de Waddengemeente op ons eiland gebeurde dat op een feestelijke manier. Natuurlijk werd er veel gezongen, het liefst uit volle borst, want dat doen we graag. Van oudsher zijn we een zingend volk. Koren zijn er overal in ons kikkerland en zeker op Texel, op ons muzikale eiland beklimmen we graag de muzikale toonladder. Bij ons thuis stond in de achterkamer een ouderwets traporgel en was het gebruik om met z'n allen de kerkliederen te zingen. Mijn moeder, gezegend met een prachtige sopraan, zong het liefst uit 'Johannes de Heer', ook als ze bezig was in huis klonk er 'Er ruist langs de wolken'. Toen er in 1972 een nieuw Liedboek werd geïntroduceerd, ging dat gepaard met een hoop gesteggel. Uiteindelijk won de nieuwsgierigheid het van het vertrouwde lied, kwamen er een hoop mooie liederen bij, maar liet ze graag ook haar oude stem horen. Deze drempel is er nu weer, zij het in mindere mate. De cantorij zingt voor en het lijkt wel of we sneller gewend raken aan een verandering. Op TV komt het ene na het andere programma met zangtalenten de huiskamer binnen. Jonge mensen die dromen van een zangcarrière, beroemd worden, CD's maken, optreden door heel Nederland. John de Mol won zelfs een prijs voor de format van zijn programma 'The Voice'. De stoelen met de jury worden pas ter goedkeuring gedraaid als de artiest zingt, dus niet de knapste, maar de beste wint. Jozien kan het niet allemaal altijd meer volgen. Op mijn verjaardag kwam mijn schoonzoon met een CD. 'Echt wat voor u, zingt prachtig, kent u haar niet? Ja wel toch? Sandra van Nieuwland!The Voice!' Ik schutterde wat 'Ja, natuurlijk ken ik haar. Ja, prachtig hoor, bedankt man.' Maar eerlijk gezegd was ik verbaasd toen ik de CD in de auto in de speler deed. Deze vrouw,knappe lady, kon echt goed zingen. Als ik van patiënt tot patiënt een rit in de auto maak, zet ik haar graag op. Een moment meezingen, mooie klanken, mooie woorden, dat is rijkdom op de weg. In het verleden schonken rijke mensen, zeehelden, kroonluchters aan de kerk die ze bezochten. Afgelopen zondag was het een zangliefhebber die de Waddengemeente de 200 exemplaren van het Liedboek deed toekomen, een genereus gebaar, dat een groot applaus verdiende. Arie Slob stelde deze week in de Kamer dat de vicieuze cirkel moet worden doorbroken. Nou, volgens mij is dit positieve gebaar een mooie zet in de goede richting. Ik hoop dat we nog vele jaren de stoelen de goede kant opdraaien en genieten van onze eigen voices, zoals dominee Petra verwoordde: 'Dit gratis gegeven muziekinstrument is eigenlijk een ingebouwde App.' Hoort u hem ruisen langs de wolken?
Jozien