zomeravondconcert
Vele jaren geleden bezocht ik als beginnend verslaggever van deze krant regelmatig de concerten in de Zomerserie van de Raad voor het Zomerwerk. De serie was nog maar net van start gegaan, maar mocht zich direct al in een grote belangstelling verheugen. Een hoog herhalingsbezoek, zowel van bezoekers als van musici, veelal eindexamenkandidaten of juist afgestudeerden. Veel orgel, wat te verwachten is bij kerkconcerten, maar ook zang, (blok)fluit en Renaissance-instrumenten. Maar tijd en ruimte werden beperkt en na verloop van tijd kondigden we de concerten nog wel aan, maar deden er geen verslag meer van.
Deze week echter bezocht ik in De Waal het afsluitende concert van de zomerserie van 2013. Zeker niet als enige, want de kerk was met een kleine tachtig bezoekers aardig gevuld. Toch kon je zien dat het seizoen op zijn einde liep, vertelde organisator Dyo Wassink, want over het algemeen lag het aantal bezoekers toch wel boven de honderd. 'Dit jaar hadden we zelfs een uitschieter naar 220 bezoekers, vertelde hij. Waarmee maar gezegd is dat de Zomeravondconcerten onverminderd bijdragen aan het culturele leven op het eiland. Enige jaren geleden werd het aantal concerten zelfs bijna verdubbeld, naar zestien per jaar. Uiteraard zal het ontbreken van een toegangsprijs mede debet zijn aan dit succes, maar de opbrengst van de 'inzameling na afoop' valt nooit tegen en is zelfs tamelijk constant. Waarmee de Zomeravondconcerten al ver voor de term was uitgevonden, draaiden op het principe van 'pay as you want' - betalen na afloop, zoveel als je het waard vond.
De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik na afloop geen geld in de collectezak heb gedaan. Want hoewel ik er niet als verslaggever was, was ik er toch ook niet als doorsnee bezoeker. Op het programma stond namelijk een stuk van mijn hand, 'Cyclus', dat ik in 1998 schreef voor twee piano's, ter gelegenheid van het afstuderen van mijn zus Rachel. Inmiddels is ze nog drie keer afgestudeerd, onder meer als organist. En in dat verband speelde ze het (nauwelijks) bewerkte stuk samen met Aja Leemans op de twee orgels die de kerk van De Waal rijk is. Vreemd, om de zo vertrouwde melodieën en constructies op een heel andere manier langs te horen komen. Leerzaam ook, want ik merkte dat orgel een heel andere dynamiek heeft dan piano en om een heel ander tempo vraagt. Sommige van de negen delen van het stuk hadden voor orgel wel wat langer gekund, andere waren juist weer een tikkeltje aan de lange kant. Maar het werd goed ontvangen en het is altijd leuk om samen met Mozart en Euwe de Jong (om er maar twee te nemen) op het programma te staan. En de kerk van De Waal blijft een mooie plek. Gelukkig zegde Dyo Wassink na afloop toe dat er volgend jaar weer een Zomerserie komt. Toch de dinsdagavond maar vrijhouden.
Pip Barnard