De Texelse Reede bestaat 40 jaar
In het voormalige weeshuis aan De Zes werd in 1973 gezinsvervangend tehuis De Texelse Reede geopend. Met tien bewoners en vier begeleiders. Veertig jaar later heeft De Waerden waar De Texelse Reede onder valt 73 cliënten, (op parttime basis) 41 medewerkers en 15 vrijwilligers. Zondag wordt in de tuin aan de Haffelderweg het jubileum gevierd, onder meer met een receptie van 17.00 tot 18.00 uur. Belangstellenden zijn welkom.
Met de opening van het gezinsvervangend tehuis ging een wens van ouders in vervulling. Want tot die tijd woonden licht verstandelijk gehandicapten in Noorderhaven in Julianadorp, in het bejaardenhuis of bij hun ouders, wat verre van ideaal was. Niet dat het gelijk vol liep aan De Zes, van de tien eerste bewoners kwam een aantal van de overkant. Het was begin jaren zeventig pionieren geblazen. Ook voor Geuko Haikens, voor wie het als hoofd van de Texelse Reede samen met begeleiders Bert Kooijman (die later hoofd zou worden), Hans van der Berg en Alfons Waanders. Geuko: 'Dit was nieuw en op Texel verliep het anders dan elders. Hier kon meer. We gingen onze eigen gang en deden wat er moest gebeuren.' Bert: 'Als begeleiders was het 24 uur op en 24 af. Daarna nam een collega het over.' Bewoners konden in en uit lopen. 'De jongens redden zich wel', kregen de begeleiders te horen van een kroegbaas, bij wie een aantal bewoners geregeld kwam. Geuko zag tot zijn verrassing dat ze ook meededen aan Ouwe Sunderklaas. Bas Huisman, ook tientallen jaren begeleider, vertelt hoe André Witte en zijn maten jarenlang een dobbelclubje hadden. 'Ze speelden bij Cor's Dubbeldik en aten daar een broodje Dubbeldik.' Het was niet alleen 'rondlummelen', bewoners hadden ook corvee. Zoals die keer dat een bewoners zich tijdens het afwassen rot schrok toen hij zich aan de afwas zette. Een plagerige mede-bewoner had kokend heet water in de bak laten lopen. Lange tijd was het een mannenbolwerk, totdat Thea Barhorst en Inge van der Eijck er kwamen wonen. ''Nu hoeven wij zeker niet meer af te wassen'', vroegen de mannen', herinnert Bas zich. Helaas, ook de zij bleven afwassen. Overdag moest ook worden gewerkt. Zo werkte Thea op de Bolder. 'Ik maakte onderdelen voor de molentjes. Tegenwoordig help ik bij het wassen. Vanmorgen heb ik nog gemangeld.' Bureaucratie en regelgeving stonden op een veel lager pitje dan nu. Geen uitgebreide zorgplannen, zoals nu. En ook geen cliëntenraad, bewonersvergadering en verwantenraad. De tijden zijn veranderd. Bert: 'Cliënten zijn mondiger geworden en ouders weten meer.' Bewoner Jan van der Schans is voorzitter van de Cliëntenraad. Er veranderde meer. Zo verrees aan de Haffelderweg op de plek van de oude huishoudschool in 1996 een nieuwe woonvoorziening. Aan De Zes verrees in 1998 een nieuw onderkomen. De komst van Begeleid Wonen zorgde voor verdere groei. Er zijn nu vier woonlocaties voor verblijfscliënten (De Zes, Burgerhoutstraat, Jan Reijstraat, Wilhelminalaan, Haffelderweg en er wordt ambulante begeleiding geboden vanuit Steunpunt Texel bij de Texel Hoeve, waar dagbesteding is en woensdag een lunchcafé in samenwerking met de GGZ. 'We zijn op zoek naar vrijwilligers voor bij het koken, zwemmen en voor uitjes', vertellen teamleiders Dineke Dankers en Dédé Kikkert.