Kunst die ogen opent
Een grotere diversiteit aan kunst is bijna niet denkbaar. Verschil in stijl, techniek, kleurgebruik en ook de inspiratie verschilt van persoon tot persoon. Toch hebben Lenie Steffen-van Heerwaarden, Irma Schiffers en Maarten Tiggeler veel gemeen.
We treffen het drietal in Tusse de Banke aan de Groeneplaats, waar ze vanmiddag van 15.30 tot 19.00 uur hun gezamenlijke expositie openden, een tentoonstelling die tot 20 september elke dag van 10.00 tot 17.00 uur is te bezoeken. Tijdens het interview zijn er nog veel lege plekken aan de muur, waar schilderijen die nu nog op de vloer staan en plekje zullen krijgen. Wel hangt een groot schilderij met portretten Ghandi, Nelson Mandela en de Daila Lama. Van de hand van Maarten Tiggeler. Hij heeft zich vooral toegelegd op straatbeelden, de Warmoesstraat en de Burgwal pik je er zo uit. Een genre waarin hij zich duidelijk heeft ontwikkeld. Maar dan die drie portretten. 'Ach, ik doe ook wel eens iets politieks, maar daar vertel ik verder niets over. Dat laat ik aan de kijker over.'
Wat direct opvalt aan de schilderijen van Lenie Steffen-Van Heerwaarden zijn de kleuren en dan met name de combinaties. Kennis over kleuren deed ze vroeger op als huisschilder. Irma Schiffers: 'Als ik iets over kleuren wil weten, dan vraag ik het aan Lenie. Zij is daar zó goed in.' Eén dag per week komen ze bij elkaar en schilderen samen. 'We kunnen goed met elkaar overweg en inspireren elkaar.' Maarten: 'Ik werk het liefst alleen, dan kan ik helemaal mezelf zijn. Het is fijn om van niemand afhankelijk te zijn. Bovendien ben ik snel afgeleid.' Wat inspireert hem? 'Als ik een bepaald beeld zie dat me raakt, dan wil ik dat vastleggen.' Tekenen en schilderen deed hij al zijn hele leven. Ik vind het leuk.' Maar na een workshop van Rob Valkenburg kreeg hij de smaak echt te pakken. 'Rob is een goede leermeester. En ik leer van mijn fouten. Ik wil graag laten zien wat ik maak en krijg steeds meer leuke reacties. Schilderen is voor mij zoiets als thuiskomen.'
Het werk van Lenie, onder meer een serie libelles, verraadt een passie voor de natuur, maar ook dat deze kunstenares een stilist is, een flinke ontwikkeling heeft doorgemaakt en perfectionistische trekjes heeft. 'Dat klopt, maar ik sta mezelf wel meer toe dat het speelser wordt.'
Met afstand het meest productief is Irma. 'Ik word gek van mezelf.' Ze is zoals dat heet een 'spiritual artist'. 'Ik laat me leiden. Soms snap ik er zelf ook niets van.' Eén van haar werken, 'Wonderland' is samengesteld uit meerdere taferelen. Een kind, een vijver, een schaduw, een fontein, lucht. Dat kleine meisje is ze zelf, de schaduw de persoon die nog in haar leven zal komen, heeft iemand haar uitgelegd. Boven de trap het origineel van 'Troonswisseling', dat is opgenomen in het Droomboek dat donderdag aan de koning is overhandigd en vol diepere betekenissen zit.
Bij het schilderij van een bultrug met een waarschuwingsbord, neemt het gesprek een wending. Hier zitten kunstenaars die zich ernstig zorgen maken over wereld. Irma: 'Walvissen zijn heel intelligent. Zij vertellen ons dat het de verkeerde kant op gaat met de wereld.' Lenie: 'Kunst is ook mensen de ogen openen. Dat ze kijken en er over gaan nadenken.'