Luisteren tot het eind
Een ding hebben de verhalenvertellers die zaterdag in De Waal zijn voor 'Verhalen in de Wind' met elkaar gemeen: je gaat vanzelf naar ze luisteren. Luisteren om te horen waar ze je al vertellend heen brengen en om te horen hoe het verhaal zal aflopen.
Zeven verhalenvertellers doen mee aan het tweejaarlijks vertelfestival. 's Middags vertellen ze verhalen in diverse huiskamers en 's avonds komen ze allemaal nog een keer aan het woord in dorpshuis De Wielewaal. De zaal zit vol, maar het is muisstil als een verteller aan het woord is. Microfoons en geluidsboxen zijn niet nodig, waardoor het geheel een intieme sfeer krijgt.
Een van de vertellers is Hans van Woerkom. Hij vertelt een aansprekend verhaal over 'een wijs man in Teheran'. Het verhaal staat symbool voor de wijze waarop mensen in het dagelijks leven totaal verschillend tegen dezelfde feiten aan kunnen kijken.
De wijze man wordt, zo verhaalt Van Woerkom, een beetje moe van hoe iedereen hem aanbidt. Met zijn volgelingen trekt hij op een dag de woestijn in om iemand te vinden die nog veel wijzer is dan hij. Na een paar dagen ziet de groep een andere groep in het zwart geklede mannen, maar voordat ze elkaar ontmoeten, steekt een zandstorm op.
Daarna zien ze elkaar niet meer, maar uiteindelijk komen de wijze man en de leider van de andere groep elkaar - uit het zicht van de rest - tegen op een nieuw gevormde zandheuvel. Ze spreken elkaars taal niet, werken daarom wat met symbolen en reiken elkaar wat spullen als een ui en een ei toe.
Terug bij zijn volgingen spreekt de wijze man uit Teheran over de mooiste ontmoeting van zijn leven, waarbij zijn eigen interpretaties hem hebben geleerd dat de ander de nog wijzere man moet zijn geweest naar wie ze in de woestijn al dagen op zoek zijn.
De andere man spreekt bij zijn in het zwart geklede groep echter over de meest verschrikkelijke ontmoeting die hij ooit heeft meegemaakt. Het ergste is het moment waarop de wijs man hem een ei overhandigde.
De man in het zwart maakt daaruit op dat de wijze man en zijn volgingen hen zonder moeite kunnen verpletteren als ze willen. Dat ei heeft hij dus mooi niet aangenomen en ze kunnen het beste maar maken dat ze weg komen. De wijze man maakte uit het niet aannemen van het ei op dat alleen iemand die niets nodig heeft echt wijs is.
Een ander tot de verbeelding sprekend verhaal komt van de Belgische Madeleine Nieuwlaat die vertelt over een klooster waar de nonnetjes een nieuwe tuinman nodig hebben. Moeder overste verordonneert dat het een 'oude tuinman' moet zijn om te voorkomen dat een jonge vent het kloosterleven op stelten zet.
Het wordt echter toch een jonge kerel die doet alsof hij niet kan praten en horen. Op smakelijke wijze vertelt Nieuwlaat hoe de tuinman wordt geadoreerd door de nonnetjes, van lieverlee zijn 'werkterrein' uitbreidt en zich niet meer alleen met de tuin bezighoudt. Uiteindelijk staat het klooster te boek als een plek waar vrouwen heen gaan als ze geen kinderen kunnen krijgen, want daar in het klooster gebeuren 'mirakelen'...
De avond krijgt een bijzonder slot met een optreden van professor Kees de Jager. Hij maakt 's middags in een huiskamer kennis met vertelster Jo Uneputty die van Molukse afkomst is en een lied zingt dat De Jager ook leerde toen hij als kind op Ambon op school zat. De Indonesische tekst kent hij nog steeds en samen met Uneputty zingt hij een lied over een jonge vrouw die verlangt naar een zeeman die op zee is.