wat ik zeggen wou

Blik omlaag

Als fervente Texelfans uit Waddinxveen komt ons gezin hier al vele jaren met plezier om te genieten van al het moois dat dit eiland te bieden heeft. Met name de fantastische wandelroutes wedijveren om de populariteit bij onze kinderen. Gaan we naar de Hoge Berg vandaag met
dat mooie 'sprookjesbos' of lopen we (altijd spannend) vlak langs de Schotse hooglanders?
Echter, er valt ons dit jaar wel wat extra's op. Als vader en aangewezen schoenpoepverwijderaar begin ik deze wandelingen steeds meer te vrezen. Als leider en wegwijzer loop ik dit jaar noodgedwongen met de blik omlaag. Terwijl mijn oudste zoon de blauwe paaltjes in de gaten houdt, probeer ik de bruine hopen en hoopjes in kaart te brengen en mijn medegezinsleden tijdig te waarschuwen. Dat dat met zes kinderen van 14 tot 2 niet altijd lukt, mag duidelijk zijn. En dus wordt vrijwel elke wandeling een of meerdere malen onderbroken door een zoektocht naar de juiste takjes die goed passen in het profiel van de betrokken schoen. De kinderen hebben al bijnamen verzonnen als het 'Drolletjespad' voor het Sommeltjespad en 'De Hoge Hoop'voor de Hoge Berg. En wat te denken van de mooie wandelpaden in het bosrijke 'Fonteindrol'?
Nu komen we hier al vele jaren, met een steeds groter gezin. De kans op een 'treffer' wordt dan natuurlijk ook steeds groter, maar toch hebben we het idee dat de hoeveelheid hondenpoep op het eiland met name op de wandelroutes steeds meer toeneemt. Misschien iets om weer op de agenda te zetten?
Het was ook eigenlijk geen ingezonden brief waard geweest als niet gisteren hier op ons mooie bungalowpark aan de Californiëweg een dame van middelbare leeftijd mij antwoordde met een vinnig 'de mijne niet' toen ik haar vriendelijk wees op het feit dat mijn kinderen straks weer zouden spelen op het veldje waar haar hond net een bruin hoopje had achtergelaten... Ik stond met mijn mond vol tanden.

Leo Gareman,
Waddinxveen.

Schijtziek

Eindelijk zijn (bijna) alle hondenbezitters zover dat de drollen worden opgeruimd, een voorbeeld voor paardenbezitters. De meeste ruiters/amazones zijn heel wat minder edel dan het dier dat ze berijden, we worden bijna dagelijks geconfronteerd met een met paardenvijgen 'opgesierd' strand(slag), en opruimen, ho maar. Als de eigenaar hierop wordt aangesproken, is deze meestal wel bereid om de rommel op te ruimen, maar dit moet toch niet nodig zijn? Dus een oproep aan alle ruiters en amazones: als je paard poept, ruim het even op... Bij elk paviljoen staat wel een schep die je even mag gebruiken. Alvast bedankt, ook namens vele strandgangers,

Niels Leijen, Christel Moens,
Strandshop Twaalf.

Oorlogsparadijs


Ik heb in mijn brief aan de heer Wouter Veening betoogd dat een romancier anders met het verleden kan omgaan dan een geschiedschrijver. Eerstgenoemde bezit een zekere dichterlijke vrijheid in de omgang met zijn stof, terwijl een geschiedschrijver bij de bronnen dient te blijven. In de gedeeltelijke weergave van mijn brief in de Texelse Courant van vrijdag staat hierover niets vermeld, waardoor mijn reactie op het schrijven van Veening onvolledig en ontwijkend lijkt. De hele tekst van mijn brief is te lezen op mijn website lezen: www.nicodros.nl, onder de rubriek: Nieuws.

Nico Dros