@ TXL
Campingvlucht
Donderdagochtend om negen uur gaat ons eerste biertje open. We kunnen alleen maar lachen en blij zijn. Dat het een dag wordt van in de rij staan en gesjouw lijkt niemand te interesseren. We zijn op weg naar de lage landen, Biddinghuizen, oftewel: Lowlands. Zo begon mijn weekend. Een weekend dat mijn ogen heeft geopend, een festival dat ik vanaf nu tot mijn tachtigste elk jaar ga bezoeken. Wat een feest! Er komen zo'n 55.000 mensen, en het is binnen drie kwartier uitverkocht. Een heel verhaal over hoe onze tent niet goed opgezet was en in een kuil stond zodat regen naar binnen liep, is een beetje saai, dus ik zal een paar opvallende dingen opnoemen. Zoals de campingwinkel. Wanneer je het campingterrein opkomt, valt al snel de campingwinkel op. Dit is een Hemastand. En wat voor één! De muziek is er hipper dan de top-40 en harder dan dat de irritante buren kunnen produceren. Oh ja, en 24 uur per dag geopend. Zo ging ik op een ochtend om acht uur broodjes halen en stond de hele stand (en die was best groot) afgeladen vol met feestende nacht-, ochtendbrakers. Er kwam op moment van langslopen een trekker voorbijrijden. Ik weet niet of ooit eerder een trekker applaus gehad heeft, maar bij de Hema was het gejuich overweldigend en tot in de verte te horen. Daarnaast waren er heel mooie optredens waarbij iedereen de longen uit zijn lijf schreeuwde, spontaan elkaar bij de hand pakte of waarbij hernia's opgelopen zijn door het gespring en gedans. En het was vooral zo mooi, dat iedereen bij elkaar hoort. Iedereen voelt een 'wij-gevoel'. De laatste ochtend werd dat nog eens extra duidelijk. Hele kruistochten met schreeuwende, joelende mensen kwamen voorbij met partytentstokken, om daarna synchroon tegen de badhuizen aan te slaan. Wat een gekte. Weer het wij-gevoel, iedereen doet er aan mee. Jong, oud, dik, dun en ik wil daar zeker weer onderdeel van zijn. Wat een mooie ervaring. Nu weer langzaam terug naar aarde, school begint volgende week weer. Ook leuk... Tot over twee weken!
Katja Schraag