ONGEZOUTEN
Cultuur
Den Hoorn des overvloeds raakt steeds leger. Er valt niet veel meer te begeren in Den Hoorn. De ziel is er uitgesneden door de sluiting van de school. Het doemscenario van een slaapstad dient zich aan. Het dorpje dreigt van de kaart te verdwijnen. Om tien uur 's ochtends, als alle kinderen met de auto naar school zijn gebracht in Verweggistan of Afgelegerije, gaat de toegangspoort dicht. Om vijf uur gaat het hek weer open. En om tien uur 's avonds doven alle lichten. De enige reuring in het dorp wordt veroorzaakt door het gekissebis over een overhangend uithangbord. En een tuunwal. Akkoord, we doen er nog een tegelloos wellnescenter bij. En een verdwaald maïsdoolhof. Dan hebben we het wel gehad. Escape from Alcatraz krijgt een Nederlandse variant: De Toorn van Den Hoorn. Maar gelukkig is daar Theaterrestaurant Klif 12. Dat brengt leven in de brouwerij! Met voorstellingen gedurende het hele jaar. Met het tweejaarlijkse festival Broadway. En Jazz on the Waves. Een geweldig theater, waar elke artiest optreedt voor een uitverkochte zaal. Omdat simpelweg de lege stoelen eruit worden gehaald. Van aanstormend talent tot gevierde diva's: iedereen treedt er op. Maar verder? Een dooie boel. Hulp wordt geboden door het College dat de culturele sector dermate belangrijk vindt, dat besloten is 5.500 euro beschikbaar te stellen aan het theatertje. Terwijl het dubbele was gevraagd. Zo'n bedrag, voor een héél jaar. Hoe houden ze het droog bij het nemen van zo'n besluit. Hoe durven ze. Straks kan je alleen cultuur opsnuiven door gesubsidieerde banken te gaan bekijken. Als Annie een avondje uit eigen werk voorleest, is die pot al leeg. Wat moet je daar nu mee als theaterman. Wellicht je lintje bij opbod verkopen? Uitgereikt omdat 25 jaar lang een maatschappelijk doel werd nagestreefd. Daar loop je dan met je Koninklijke onderscheiding, omdat het Hare Majesteit heeft behaagd. Een lintje voor het bloeden, dat is het. Niet alleen het theater, maar het hele dorp wordt met uitsterven bedreigd. In één klap worden de inwoners veroordeeld tot de jaarlijkse theateruitvoering door goedwillende amateurs. Waarbij de souffleur de enige is die te verstaan is. En het stuk dat opgevoerd wordt? 'Mensch, durf te Geven.' Verder zijn ze gedoemd tot de theaterreizen naar Den Helder. Alhoewel? Die gaan ook al niet door… Manlief geeft nog rooksignalen af, achter zijn krant. Dat cultuur toch een van de kernwaarden van de Gemeente Texel is. 'Bijna goed', sein ik terug. 'Cultuurhistorie. En da's verleden tijd.'
annie@texelsecourant.nl