Clown werkt trauma in paar tellen weg
'Het circus, daar ben ik sinds mijn zevende niet geweest', dacht ik toen bekend werd dat ik namens de redactie naar Circus Iarz mocht. Zonder hoge verwachtingen ga ik woensdagavond naar de première, mijn vriendin meeslepend. Vanaf de eerste rij hebben we een geweldige avond. Wat een heerlijke show.
De aankomst bij het circus begint goed. Hartelijk worden we ontvangen door Willem, die ons direct rondleidt. Na een gesprek bij hem in de caravan overleggen we waar ik het beste kan zitten om goed foto's te kunnen maken. Zo zitten Josefien en ik meer vooraan dan ons af en toe lief is. Het opspattende zand, afkomstig van de paardenhoeven, vliegt ons om de oren en de staarten van de paarden raken onze gezichten bijna. We kijken onze ogen, af een toe wat schrikachtig uit, helden zijn we beiden niet. De show in het circus begint overigens al spectaculiar. De clowns van het circus worden in een politiewagen met loeiende sirenes binnengebracht. 'Ik heb deze clowns in De Koog gevonden. Ze waren gaan eten en konden de weg terug niet vinden', vertelt de agent. Het plezier bij de aanwezige kinderen is groot. Persoonlijk heb ik niets met clowns, een trauma opgelopen in mijn jeugd toen een clown weinig meer deed dan in de piste de was ophangen. Clown Rudi wist dit trauma binnen vijf minuten uit. Acrobatische kunsten worden afgewisseld met gevatte humor; een ware toneelspeler. Angstig actief blijf ik ondertussen bezig met mijn camera, om maar de indruk te wekken dat ik heel druk bezig ben. Ik wil toch niet diegene zijn die de piste in moet als vrijwilliger, gelukkig werkt het. Ik kijk met plezier toe hoe andere gasten met een minder gunstig lot nerveus de piste betreden. Een jongedame op stilettohakken van een centimeter of tien zou echter direct in dienst kunnen bij het circus. Moeiteloos gaat ze mee in de grappen en grollen van de Rudi, terwijl ze flirt met het publiek. Na tien minuten verlaat ze onder een staande ovatie de ring, terwijl de show alweer doordendert. In de nok van het circus vliegt een blonde dame rond in een pakje dat veel mannenharten sneller doet kloppen. 'Als die dreigt te vallen zijn er genoeg mannen die vechten om haar op te mogen vangen', denk ik terwijl ik mijn ogen niet van haar af kan houden.
Er gebeurt zoveel dat ik denk dat we al uren in het circus zitten, toch blijkt het bij de pauze pas negen uur. Waar de ouders zich naar de snackwagen snellen voor een kop koffie, is het voor de kinderen moeilijk kiezen wat ze gaan doen. In de piste kan er een rondje op de paarden gereden worden, maar een stuk verderop kun je op de foto met clown Marco en zijn witte albinokangoeroe. De kinderen vinden het prachtig. Bovendien is Marco veel meer het stereotype clown, wat voor de kinderen herkenbaar is. Kortom: Marco en Rudi vullen elkaar uitstekend aan. Na snel een sigaretje gerookt te hebben zoeken Josefien en ik onze plaatsen weer op: we willen immers niets missen. Wat volgt is een groot scala aan shows. Acrobaten, Schotse Hooglanders, een slangenmens en dromedarissen volgen elkaar op. Een vrouw die een stuk of tien hoepels tegelijkertijd weet te bedwingen maakt op mij het meeste indruk. De show duurt uiteindelijk meer dan twee uur en Josefien en ik hebben ons geen moment verveeld. Circus Iarz Italia staat nog tot 11 augustus op de Nikadel in De Koog waar ze dagelijks een middagshow (16.30 uur) en een avondshow opvoeren (20.00uur).
Job Schepers