Texelaars fietsen van Texel naar Vlieland
Waar komen die twee vandaan, moet menig voorbijganger in Oost-Vlieland zaterdagochtend hebben gedacht. Daar fietsten op een gegeven moment twee mannen door het dorp met mountainbikes die onder het zeewier zaten. De mannen hadden ook zichtbaar een zware tocht achter de rug. Het antwoord: wij komen van Texel.
Op de mountainbike fietsten Gerrit-Jan Betsema en Johan Bremer over het wad van Texel naar Vlieland. Een tocht die niet eerder op de fiets werd gemaakt en naar alle waarschijnlijkheid ook niet snel zal worden herhaald. In ieder geval niet meer door Bremer en Betsema. 'Dit was echt eenmalig.'
De twee, die geregeld samen fietsen en duiken en beiden op zee werken, hadden al een tijdje het plan een keer van het ene naar het andere eiland te fietsen. Vorige week waren ze ter voorbereiding al eens naar de Breesem gefietst (10 km heen en 10 km terug) en zaterdagochtend waren alle omstandigheden goed om de tocht te gaan maken.
Betsema en Bremer vertrokken bij De Schorren en gingen daarna via de Vlakte van Kerken verder het wad op om rond de geulen tussen Texel en Vlieland te fietsen. Ze ging over gedeelten met prut en modder, afgewisseld met hardere stukken. 'Vergelijk het als rijden op een straat waar alle klinkers uit zijn gehaald. Het rijdt hobbelig', aldus Betsema. 'En dit doe je ook niet zomaar.'
De twee reden aan de hand van een GPS-route die Bremer een paar weken geleden had uitgezet. Hij was toen één van de wadlopers die herdachten dat vijftig jaar geleden de eerste tocht (met overtij) tussen Texel en Vlieland was gelopen. Volgens Betsema was het prettig de route op GPS te hebben, mede omdat het heiig was op het wad. 'Je had daardoor geen herkenningspunten. We hebben toch ook nog wat afgeweken van de route om oesterbanken te omzeilen.'
Bremer kreeg onderweg een keer een lekke band, maar dat was geen probleem omdat de twee reservebanden hadden meegenomen. Ergens te midden van Texel, Vlieland en Kornwerderzand werd de band gewisseld. Daar werd ook meteen het trapstuk van de fiets van Betsema onder handen genomen.
Flip Duinker en Cynthia Winkelman waren in de buurt met de Arenicola voor het geval de twee hulp nodig zouden hebben. Betsema: Het was een prettig idee dat we er niet alleen voor stonden.'
Betsema en Bremer kwamen ongeveer vier uur na vertrek aan op Vlieland. Ze legden zo'n 36 kilometer af. De laatste kilometers moesten ze met de fiets door het water waden, omdat het inmiddels te hoog was geworden om nog te kunnen fietsen.
Voor de fiets van Betsema was het vermoedelijk de laatste tocht. Hij had bewust al een ouder exemplaar meegenomen. De fiets van Bremer ging volledig uit elkaar om schoongemaakt te worden met zoet water en om aan alle kanten gesmeerd te worden, zodat hij weer gebruikt kan worden. Betsema was de volgende dag naar eigen zeggen een beetje stijf, maar na een half uur waren de spieren weer soepeler. 'We trainen gelukkig vaak, dus we zijn wel wat gewend.'