Wat ik zeggen wou
Vissers
De zee laat vissers nooit in de steek. Dat weten de mensen die de praktijk van de visserij kennen en zij hebben vaak de meeste last van mensen die hun kennis alleen uit een boekje hebben. Zie wat er nu gebeurt met de garnalenvisserij. Ik kon even niet slapen van de artikelen die in de Texelse Courant hebben gestaan over de garnalenvisserij en de beperkingen om in de Noordzee en bepaalde gebieden van de Waddenzee te kunnen werken. Als visserman met meer dan veertig jaar ervaring op zee heb ikdaarom maar eens wat gedachten op papier gezet.
Wie de praktijk kent, weet dat door een storm meer bodemberoering plaats heeft in de Noordzee dan alle Nederlandse vissersschepen in een week kunnen bewerkstelligen. Dit is al jaren bekend en iedere organisatie die denkt mee te tellen, weet dit. Houd dus op met deze zouteloze discussie over de garnalenvisserij en bodemberoering en houd op met te katten op elkaar. Ab Blom vist al vijftig jaar op dezelfde plek en daar zijn altijd vis en garnalen aanwezig.
Om een voorbeeld uit de praktijk te geven: de tienduizenden zeehonden in het Waddengebied tussen Texel en Denemarken eten in de kraamkamer die de Waddenzee is net zoveel jonge vis als het gehele kwantum tong en schol van alle Texelse kotters bij elkaar. Maar er is evengoed genoeg vis voor de zeehond én de visser. Een tong heeft 250.000 eitjes en als daar één procent van overleeft, komen de vissers om in de tong. Let wel 2500 stuks tongen van één moedervis. De zee laat de visser dus niet in de steek. Toch worden vissers verplicht de vangst van ondermaatse vis bij te houden en staat er bijna de doodstraf op als je het niet doet.
Wat mij nog altijd dwars zit, is dat visserijbiologen jarenlang hebben gelogen over de bestandsopname met schepen van het rijksvisserijonderzoek. De uitkomsten werden zeven keer minder dan normaal aan Brussel doorgegeven en de kapitein van het schip kreeg na jarenlange trouwe dienst een lintje van de Koningin. Snap u het?
En dan hebben we een paar jaar geleden ook nog de actie van Samsom en zijn maten van Greenpeace gehad waarbij schepen vol grote brokken graniet uit Noorwegen werden gehaald. De brokken werden vervolgens in zee gedumpt om de vissers het werk te beletten en om moedwillig hun vistuigen te vernielen. Hoe ziek kan een mens zijn om zoiets te bedenken. Garnalenkotters hadden kunnen omslaan en mensen hadden kunnen verdrinken. Maar goed, in de Haagse politiek heerst ernstig geheugenverlies en dat is volksziekte nummer 1. Veel beloven en weinig geven, doet een gek in vreugde leven. Onze moeder zei altijd 'eerlijk duurt het langst', maar je wordt in het ootje genomen.
Al die ingenieurs en mensen met kennis uit een boekje zouden eens moeten kijken naar boer Koekoek van de Boerenpartij. Die had een nuchter boerenverstand dat hem nooit in de steek liet. Het doet me zeer als ik nu in de krant lees hoe mensen, die bijvoorbeeld namens Natuurorganisaties spreken, over de zee en de garnalenvisserij praten. Hebben deze mensen wel eens gevist of meegeholpen met vissen? Of komt alle kennis toch uit een boekje?
Het zou goed zijn als iedereen elkaar in zijn of haar waarde laat en vissers de kans krijgen om te vissen, zodat ze hun brood kunnen verdienen. Die hebben dan aan af en toe een hazeslaapje voldoende. En dan hebben alle Nederlandse kotters op vrijdag een lekker maaltje vis, zo vers als een hoentje, uit onze prachtige Noordzee. Zoals gezegd: ik kon er even niet van slapen over wat er nu met de garnalenvisserij dreigt te gebeuren. Dus nog maar eens de wetenschap uit de praktijk: de zee laat de vissers nooit in de steek.
Kees Boersen,
Oudeschild.
voorheen TX94