Ongezouten
Punt
Annie heeft er flink de P in. Aan de ene kant hebben we prachtige gebeurtenissen achter de rug, maar aan de andere kant heeft het ook weer zo zijn nadelen. De Ronde om Texel en het hele Sailgebeuren waren natuurlijk trekkers van jewelste. Wat een volk heeft dat op de been gebracht. Niet alleen veel, maar ook zeer divers. Met verbazing heb ik gekeken naar al die mensen die zo nodig met een levensgroot logo op de rug van hun jack moeten lopen. Ik roep telkens dat ze hun jas binnenste buiten aan hebben, maar het schijnt echt zo te horen. Afschuwelijk. Dat zou verboden moeten worden! Verder voldoen ze ook aan het P-3 kledingvoorschrift: Plooirok, Parelketting en Penny shoes. Dat die mensen nog bestaan. Ik dacht dat het Schoeversvolk allang was uitgestorven, maar nee hoor. Corduroybroekje erbij, streepjestruitje aan en klaar is Kees-Jan. En ze doen ons allemaal geloven dat ze een prachtig jacht in de haven hebben liggen. Door simpelweg het eiland over te tuffen op vouwfietsjes. Zie je het voor je. Vouwfietsen. Met van die hele kleine wieltjes. En zo'n enorme zadelpen. Maar ze hebben helemaal geen boot. Nog geen kano. Welnee, ze slapen gewoon in een tentje. Hoogstens in de jeugdherberg. Nee, geef mij dan maar de mensen die afkomen op het Midzomerschansfestival of het Tevoko buitentoernooi. Dat biedt alternatieven voor de rechtse bezetting van het eiland. Maar het liefst ziet Annie mensen die de P van particulier initiatief hoog hebben zitten. Zoals bijvoorbeeld het terugplaatsen van de Witte Punt in Oudeschild. Een persoonlijke wens die met vereende krachten is gerealiseerd. Een nostalgisch gebruiksvoorwerp, bedoeld om de snelheid van schepen te meten. Een oneigenlijk gebruiksvoorwerp bovendien, bedoeld om kontje te kieken. Niet te verwarren overigens met pruimschieten op de Hoge Berg. Als je die punt bekijkt, zie je hoe een log en zwaar ding in al zijn eenvoud fantastisch mooi kan zijn. De punt is net zo log als alle instanties die zich erover hebben gebogen. En hij is net zo zwaar als de pakken papier die besteed zijn om de benodigde vergunningen te verkrijgen. Voor tijdelijk, dat wel. Doodzonde. Maar voorlopig staat hij er. Met dank aan het particulier initiatief. Met de P van Proficiat! En nu de mast op het Bolwerk nog terug. En de misthoorn. Maar verder? Punt uit.
Annie@texelsecourant.nl