Verder kijken
Romantische onzin
'Krijgt u morgen de kinderen nog over de vloer, buurman? Het is tenslotte vaderdag?' De buurman schoffelt een keurige lijn naast zijn net afgesneden spinazie en veegt met een grote zakdoek het zweet van het hoofd. 'Welnee Jozien,dat is toch allemaal maar romantische onzin, daar doen we niet aan mee. Wil je nog rabarber?' Buurman is oud-visserman en heeft samen met zijn vrouw een plezierige oude dag. Hij is gelukkig nog goed gezond en verzorgt zijn vrouw die MS heeft. Samen gaan ze eropuit. In de rolstoel naar het bos, wandelen in de buurt, genieten van de natuur en de vogel en gek op een vissie, vers van de kotter, heerlijk. Ik moest hieraan denken toen ik de mooie reportage over Appie Koek las. Aan het strand, aan de waterlijn, het kon niet mooier. Gerard schreef het sprekend op, je waande je bijna aan boord bij de garnalen vangende vakman en voor me voeren de garnalenkotters. Trekkie naar links, trekkie naar rechts... Vijftig jaar op het water, dan weet je waar Abraham de mosterd haalt. Deze man is een met de natuur,die hoef je niets te vertellen over biologische processen, die ziet aan de kleur van het water of er garnalen zitten en voelt diepte feilloos aan. Het fosfaatverhaal dat uitkomst zou kunnen brengen, de overlevingskans voor de kleintjes door middel van de zeef van bioloog Mark Fonds. Alles wat de zee met zich meebrengt, de garnalen, de vis, de planten,de bodem,de golfslag: het is hem eigen, een betere rentmeester kun je je niet bedenken. 'Als ik een goed stekkie heb, stuur ik een berichie naar mijn zoon, die vaart op de TX25.' Ja, want boven visserman is hij ook vader en ziet graag dat zoonlief ook wat in de netten krijgt. Op de vraag of zijn kleinkinderen ook de zee op zullen gaan antwoordt hij een beetje cynisch: 'Laat ze maar bioloog worden, die hebben tenminste een goed salaris.' Het biologische antwoord in de krant van dinsdag, 'als vissers zich meer plooien naar de maatschappelijke omgeving, krijgen ze meer steun', liegt er niet om. De vissers die in alle bochten voor de regels zijn gewrongen, moeten zich nog meer plooien. Zelfs al gaat het tegen de natuur in en weet je dat de nieuwe regels averechts werken, toch komt er een algemeen verbod. Want; ik citeer: 'Er is nu te weinig zicht op wat werkelijk wordt gevangen'. Een groot wantrouwen, het is jammer. De visserman van weleer, die met veel PK's zoveel mogelijk viste, is er al lang niet meer. Sterker nog, zal de visserman er over 20, 30 jaar nog zijn? Ik bracht de buurman een bos duizendschoon, vond dat de vader het wel verdiend had. En ik hoop dat als ik later met mijn kleinkinderen langs de waterlijn van Jan Ayeslag kastelen bouw, ik kan wijzen: 'Kiek,een garnalenkotter, dat wordt smullen'.
En dat is zeker geen romantische onzin.
Jozien