@ TXL
Koffie of toch thee
Wanneer je mij echt voor het blok wilt zetten, wanneer je het me echt moeilijk wilt maken, stel me dan een keuzevraag. Ik zal een voorbeeld geven. De vraag: 'wil je koffie of thee?' Dan hoop ik dat de vraagsteller even tijd heeft, want op dat moment weet ik het even niet meer. Heb ik zin in thee, vraag ik mezelf dan af, of word ik gelukkiger van koffie. Moeilijker vraag dan een (moeilijke) wiskundige vergelijking. Na lang denken kies ik voor beide. Helemaal fijn, koffie. Dan komt de volgende drempel. Wat voor koffie had je gewild? Alle opties vliegen in mijn hoofd voorbij. Ein-de-lijk is er een antwoord: het wordt cappuccino. Of espresso. Of toch latte, dat weet ik even niet. Goed, koffie voor m'n neus, kopje heet water op de tafel. Helemaal klaar. Of niet? Nee! Dan heeft de thee namelijk (grr) nog een smaakje nodig. Pickwick had mij zoveel tijd kunnen besparen door slechts één smaak op de markt te brengen. Maar waar ik met dit verhaal naar toe wil, is dat ik nogal besluiteloos ben. Het liefst over en met alles. Van wat ik wil eten tot de kleur kleding die ik aan zal trekken (vandaar dat ik vaak ook de meest onmogelijke kleurcombinaties draag). Geen idee over wat ik nou wil gaan worden. Mensen in mijn omgeving weten dat ik zo ongeveer elke twee weken wissel van zowel baan als van studie. 'Oh', zeggen ze dan: 'dit keer wilde je wel drie weken hetzelfde worden. Nu was het vast echt serieus'. In restaurants of andere drinkgelegenheden was ik altijd vet irritant. Ik was zo'n kind dat altijd aan de bediener vroeg wat ze allemaal hadden. Vervolgens noemde hij hun hele kaart op, omdat ik niet tevreden leek, om vervolgens na lang getwijfeld te hebben het allereerste te kiezen wat hij noemde. Heel handig dus. Maar aan de besluiteloosheid zitten naar mijn idee zeker ook voordelen. Zoals: het wordt niet snel saai, met elke keer een andere keuze. Je wordt niet erg voorspelbaar. Je blijft lekker scherp door alle gedachten. Ja, eigenlijk vind ik het niet erg om besluiteloos te zijn. Het past bij me. Of toch niet... daar ben ik nog niet uit.
Katja Schraag