De eetbare huiskamer van Kim Lagerweij.
De eetbare huiskamer van Kim Lagerweij. Foto: Gerard Timmerman

Klifhanger kunstzinnig eerbetoon aan dorp Den Hoorn

Zonder inspiratie geen kunst. De deelnemers aan kunstmanifestatie Klifhanger in Den Hoorn ontleenden hun ideeën aan het dorp, de omgeving en z'n opmerkelijke geschiedenis. Een artistiek eerbetoon dat zes weken is te aanschouwen in en rond het dorp.

Inspiratie komt op vele manieren. Bij Patrick Tanghe waren het bijvoorbeeld de vele branden in Den Hoorn en omgeving om allerlei objecten, van de kraan van De Wit tot de schapenboet in Oude Hoorn, in te pakken in het rood. Zo trok hij, in het kielzog van inpak kunstenaar Christo, een rood spoor door Den Hoorn. Willem Broens richtte zijn vergrootgals op de dorpsgemeenschap en hoe die, onder meer door het sluiten van de school, aan verandering onderhevig is. Zijn 'Paadje van verlangen' bestond uit ruim twintig prikkelende teksten op de muur van het huis van de familie Groot. Waar in één van de vertrekken in een op de vloer aangelegd perkje kroppen sla, aardbeien, courgette en andere groentes groeiden. 'De eetbare huiskamer' van Kim Lagerweij was een verwijzing naar een oud Hoornder gebruik, om in één nacht een huisje te slopen er een tuintje aan te leggen zodat het leek alsof er niets had gestaan. De leestafel van Jaap Kooger herinnerde niet aan de voormalige zuivelfabriek, maar zou eigenlijk in de boekenschuur op Klif komen, alleen kunnen de boeken geen regen verdragen. Kooger kwam op het idee van de leestafel na een tegenvallende verkoop van tweedehands boeken en hij zich afvroeg wat hij toch met al die boeken aan moest. In zijn tafel verwerkte hij zo'n zevenhonderd boeken, van de Kameleon tot Het Testament van John Grisham. De voormalige kippenschuur op het erf van André Smit was veranderd in een atelier van Ron Moret die er zijn 'Zeeschepsels' tentoon stelde. 'Dit gaat over vergankelijkheid', vertelde de Noord-Hollandse kunstenaar. De schedels die hij in zijn lasconstructies verwerkte waren overigens niet echt, maar nagemaakt. Anders dan de karkassen van schildpadden die hij ooit exposeerde, die in beslag werden genomen.

En zo was er veel te zien in en rond Den Hoorn, zoals de film over het slachten van de bultrug en de potvis, op een tv die van stroom werd voorzien door het trappen op een fiets. De potvis die, in de schaduw van de bultrug Johannes door bedenker Rob Hagenouw als lelijk eendje werd omschreven. Maar - gelijk het sprookje - na de vondst van ambergris veranderde de potvis in een mooie zwaan. De installatie stond op het erf van de boet van Lap aan het Lagewegje, die door Nicolle Schatborn met behulp van natuurlijk licht in een tempel was veranderd. Op de wc van Souwie Duinker hing al jaren het gedicht De Steen Bloeit van Arjen Duinker. De twee Duinkers kenden elkaar niet, maar bleken in de verte wel familie te zijn. En zo kwam het dat Werner Dros (belangeloos) een enorme kei in de Herenstraat afleverde, waaruit al dagenlang een bloesem bloeit. Omringd door drie familiewoningen droeg Arjen Duinker zondag zijn gedicht voor, maar niet nadat Anna Duinker op hobo een muzikale interpretatie had laten klinken. Er was nog meer Duinkerbloed, want Peter Kikkert, zoon van Wil Duinker en IJs Kikkert (van Westergeest), droeg het gedicht voor in onvervalst Tessels dialect, een vertaling van Gré Dros. Even verderop stonden in het land van Jaap Lap vier 'bankmannen', die zich schuldig maken aan 'legale diefstal'. Een creatie van Hester van Dapperen. Als een soort klaagmuur had ze aan het hek een laken gemaakt waarop kijkers hun gal over het gedrag van de banken konden spuwen. Een mogelijkheid waar gretig gebruik van werd gemaakt.

Het voert te ver om alle voorstellingen te beschrijven. Overbodig ook omdat velen, vooral Texelaars, op de fraaie pinksterzondag een rondje langs de kunstwerken maakten en bijpraatten. Tijd te kort op zondag, toen in Klif 12 de Vrouwen Cabaretmarathon werd gehouden. Met onder meer Lauri Brons, die er op tweede Pinksterdag een solo-voorstelling verzorgde. Het is nog lang niet afgelopen in en rond Den Hoorn, waar de kunstobjecten tot en met 30 juni zijn te bezichtigen. Let dan ook op de opvallende rode bollen, die door Ed en Elly Drijver uit de Barendszee zijn gejut en in hun camper meegesmokkeld naar Texel.

Tekst en foto's Gerard Timmerman

De rode boet in Oude Hoorn, door Patrick Tanghe geïnspireerd op de brand in 1398.
Welkomstdichter Arij van der Vliet draagt voor uit eigen werk.
Ed Drijver plaatst een naald, waarvan hij met El bol jutte in de Barendszee.
Ron Moret geeft tekst en uitleg over zijn zeeschepsels in de schuur van André Smit.
Adzer van der Molen schildert het omliggende landschap op de muur.
Erna van Sambeek bij haar zandsculptuur van Den Hoorn  in Novalishoeve.
Willem Broens bij zijn Paadje van Verlangen, een buitenbladzijde op de muur.
Arjen Duinker, familie van Souwie, draagt het gedicht De Steen Bloeit voor.
Cabaretvrouwen Carolien Borgers, Nina de la Croix, Eva Crutzen en Soula Notos
Toeschouwers luchten hun hart over de Bankdirecteuren van Hester van Dapperen.
Vogels die uitvliegen door de Jan Drijverschool. Maar waarheen?