'Graf is voor ons een fijne plaats'
Zaterdag 4 mei was het precies veertig jaar geleden dat de Groningse huisarts Auke van der Meij overleed. Sindsdien staat zijn urn op de begraafplaats in Den Burg. Elk jaar op Dodenherdenking bezoekt zijn familie het graf. 'Het is voor ons gek genoeg een fijne plaats geworden', zegt dochter Evelien.
De familie maakt bepaald geen sombere indruk. 'We maken hier zelfs familiefoto's', vertelt Evelien. Moeder Feikje, de weduwe, inmiddels 83, herinnert zich de vele familievakanties op Texel. 'Als we op de camping iemand misten, dan maakten we ons geen zorgen. ''Die is even naar papa'', zeiden we dan. En als één van de kleinkinderen verkering krijgt, dan wordt die eerst voorgesteld aan papa. Bij ons hoort dat er gewoon bij.'
Het begon allemaal ruim veertig jaar geleden, toen het Groninger gezin bedacht om vakantie op Texel te vieren. Zoals zovelen, raakten ze verkocht aan het eiland. Ook toen de huisarts ziek werd, bleven ze komen. Evelien: 'Hoe ziek ook, kon hij er toch van genieten. Tijdens een wandeling over de begraafplaats sprak hij de wens uit dat dit zijn laatste rustplaats zou zijn. Hij vond het hier zo vredig en rustig. Hij heeft ook zelf zijn plekje uitgezocht.'
Sindsdien gaan de kinderen elk jaar op Dodenherdenking langs bij het graf en niet zelden gaan ook de kleinkinderen mee. De weduwe, die slecht ter been is, is er dit keer ook bij. 'Vader en moeder hebben in de oorlog beiden het nodige meegemaakt. Op 4 mei komt dit alles weer tezamen.'
Texel is voor deze Groninger familie meer dan alleen de begraafplaats van vader. 'Het eiland is belangrijk voor ons, in veel opzichten. Het zit bij ons in het bloed. Omdat de sterfdag gelijktijdig met Dodenherdenking valt en al die mensen hier dan komen, dacht ik als kind dat ze mijn vader herdachten. Later kwam ik er wel achter dat ze hier ter nagedachtenis van de slachtoffers uit de oorlog komen. Mijn man en ik hebben op Texel verkering gekregen. En toen de kleinkinderen geboren zijn, hebben we ze meegenomen naar het graf. Als er iets bijzonders is, en we zijn op Texel, dan gaan we dat eerst even aan papa vertellen of laten zien.' Feikje: 'Op een keer zaten hier wat oudere mannen. Toen we weg gingen zeiden ze. ''Wij passen wel op uw man hoor.''