Verderkijker
Zondag stond in het teken van voetbal. Manlief had kaartjes voor De Kuip gekregen, maar moest eerst zelf nog de finale van de Texelse competitie spelen. Prachtig weer, publiek om aan te moedigen, wat wil een mens nog meer.
Ach ja, we willen graag winnen, dat zit in onze genen. De niet meer piepjonge mannen met hier en daar wat extra pondjes probeerden aan beide kanten de bal in de kruising te krijgen. De speeltijd was al wat verkort, maar de gezichten liepen flink rood aan en vanaf de zijlijn kwamen fanatieke aanmoedigingen. 'Toe, druk zetten, naar voren, zuiverder passen, harder lopen!' Ja, ja, ga er maar aan staan... Scheidsrechter Broess floot prima; haalde vlot een gele kaart uit de borstzak bij een wilde uithaal en Gideon vlagde ad rem voor buitenspel. Maar ja, winnen bleef moeilijk. Bep, de supersenior nam een duik naar de grond en Arco Eelman liet zien dat hij zijn balbehendigheid nog niet kwijt was en passeerde met een superschijnbeweging een paar lastige Texeltegenstanders. 'Pappa, zo heb ik 't nou bedoeld', klonk met een heldere kinderstem over het veld. De kleine man herkende de goede moves van zijn vader die ze misschien wel samen hadden geoefend.
De kleine supporter gaf het goede voorbeeld: een positieve beoordeling, op de goede plaats en het goede moment. Texel won. Jammer, kreeg mooie narcissen uit de emmer van Gerrit. Tja, dat is sport. En een paar uur later zaten wij in een zonovergoten stadion in Rotterdam. Een andere wereld, massa's mensen die allemaal graag hun team zien winnen. Alles moet uit de kast. Voor ons een tribune vol hooligans, spandoeken, meters bier. Vitesse-aanhangers uit Arnhem zongen uit volle borst, - het Koningslied was er niets bij - tjongejonge,het werd een zinderende wedstrijd. Ja, Pelle is echt een mooie spits, dames. Goeie kont, stevige benen en nog beter: balvast voor het doel. Groot gejuich en in mijn enthousiasme greep ik het colbert van mijn buurman. We raakten wat aan de praat en ik zei: 'Wat een sfeer, wat een mensen, zal dat zo blijven bij een andere Kuip?' waarop hij antwoordde dat de verbouwing nodig was. 'In de bovenste ring moeten allemaal VIP-boxen komen. Dat levert geld op, dat is belangrijk, nieuwe spelers en zo.' De man bleek Maup Martens te zijn, een jeugdscout van Feyenoord,die al veertig jaar zijn club en de jeugd een warm hart toedraagt. Manlief bedankte hem voor de medewerking bij de toegangskaartje en we gingen verheugd weer naar huis, radio'tje aan. 'John Ewbank heeft het Koningslied teruggetrokken', klonk door de auto, 'hij voelde zich beledigd door verschillende mensen waaronder Nico Dijkshoorn, de favoriete voetbalcolumnist.' De volgende dagen staan bol van reacties, getwitter, gedoe over dat verdraaide lied. Tjongejonge, wat een kritiek. Iedereen bemoeit zich ermee: de tekst is niet correct, het moet vlugger, de rappers mogen niet naar voren, het moet zuiverder gespeeld. Er wordt druk gezet, niet tekort. Tja, negatieve uitlatingen zijn gauw geleverd. Nico Dijkshoorn vindt het prima als Suarez een oor afbijt, maar veegt in een keer een lied van vele gemotiveerde artiesten van de kaart.
Ik kan maar alleen maar hopen dat Willem Alexander en Máxima genieten van hun feestdag en dat ze moed en vertrouwen hebben in de zware taak die op hen wacht. Dat ze gezond zullen blijven om naast het Koningschap ook hun drie dochters een plek en vertrouwen te geven in deze wereld en ik hoop dat Amalia als de tijd rijp is zal kunnen zeggen: 'Pappa, zo heb ik het nou bedoeld'. Het positieve, op het goede moment, op de goede plaats.
Jozien