Achter de schermen
Jongeren
Je ziet het al voor je. Een grote groep OSG-leerlingen op weg naar een debat in de Tweede Kamer in Den Haag, omdat ze van de Texelse politiek zo nodig dichter bij het politieke bedrijf moeten worden betrokken. Je mag, denk ik, van geluk spreken als je uiteindelijk met een paar man de Kamer bereikt.
Als verslaggever heb ik inmiddels diverse pogingen gezien om jongeren bij de politiek te betrekken en veelal gingen de initiatieven, hoe goedbedoeld ook, uit als een nachtkaars. Tegelijkertijd zie je jongeren moeiteloos opduiken als ze graag ergens een skatebaan of een panneveld wilden hebben. Bijzonder? Nee hoor. De meeste volwassenen kloppen ook pas aan bij de politiek als een belang in de eigen regionen moet worden verdedigd. Daar is niets vreemds aan en waarom zou je van jongeren wat anders verwachten.
Het gekke is dat er bij de gemeente al in 2004 een goed plan ter tafel kwam om jeugd en jongeren bij het politiek bedrijf te betrekken. In een toenmalige concept-jeugdnota werd gesproken over 'themapanels' waarin jongeren zich zouden kunnen groeperen om zaken die zij belangrijk vinden onder de aandacht te brengen. Dat was geen wilde gedachte, maar een doordacht en uitgewerkt plan.
Voor kinderen van 10 en 11 jaar werd gesproken over themapanels die bij de dorpscommissies terecht zouden kunnen. Voor jongeren van 12 tot en met 17 jaar waren themapanels op het oog die in raadscommissies hun zegje konden doen. De begeleiding van de panels werd destijds toegekend aan het jeugd- en jongerenwerk, zodat er structuur zou ontstaan en jongeren niet hoefden te dwalen om een doel te bereiken.
Het initiatief werd helaas al snel overschreeuwd door andere ideeën om de jeugd toch maar vooral bij de politiek te betrekken, waarna de themapanels geruisloos naar de achtergrond verdwenen. Toenmalig jongerenwerker Carla Schrama mobiliseerde destijds al met succes jongeren om op de politiek af te stappen, maar daar is het verder ook bij gebleven.
Volgens mij kan het geen kwaad het plan voor themapanels een nieuwe kans te geven. Het biedt jongeren immers de kans om, wanneer de interesse daar is of als er wat speelt, in contact te komen met de politiek. Ze zijn niet meteen 'lid voor het leven' en ze worden niet afgeschrikt door dikke nota's. Ze krijgen zo wel een gelegenheid om te leren hoe je bij anderen een plan beargumenteert en verdedigt, hoe je medestanders zoekt en je leert dat je de ene keer wel en de andere keer geen succes zult hebben. Politiek in een notendop. Ik denk dat je daar uiteindelijk meer aan hebt dan aan een bezoek aan de Tweede Kamer.
Jeroen van Hattum