@TXL
Tijd
Vaak genoeg stel ik mezelf de vraag: 'Goh, hoe laat zou het nu zijn?'. Naar een eventuele klok kijken doe ik dan niet, nee, ik grijp dan meteen naar mijn smartphone om te kijken naar de tijd. Ik what's app snel even iedereen terug, check even of ik toevallig een e-mail heb en speel een spelletje angry birds als ik tijd heb. Vervolgens leg ik de telefoon een half uur later weer weg en heb ik niet gekeken naar hoe laat het is. Ja, we leven in de tijd van de technologie. Maar of daar alleen maar voordelen aan zitten weet ik zo goed nog niet. Thuis hebben wij een meisje genaamd mijn zusje en zij kan sneller what's appen dan dat ze kan praten. Het gekke hier aan is, is dat dat eigenlijk heel normaal is, want welk 14-jarig meisje kan dat of doet dat nou niet? Op school in de pauzes zijn we altijd gezellig met z'n allen op onze mobielen naar Facebook aan het kijken wat we voor leuke dingen gedaan hebben in plaats van het elkaar te vertellen. En na school twitteren we lekker verder. Aan de andere kant is onze slimme tijd wel weer super handig. Wil je weten wat voor liedje je hoort? Klikken en je weet het. Wat doet het weer vandaag? Eén slide en je ziet het, inclusief de regen (of sneeuw in ons poolklimaat) die misschien gaat vallen. Agenda's zijn niet meer nodig, school roosters staan op internet en afspraken kan je opslaan plus automatische herinnering. Kranten lezen? De Texelse Courant natuurlijk wel, maar verder is alles als app te vinden in de daarvoor bestemde shop. Alles is super handig, alleen slokt het ons niet een beetje te veel op? Eerst even Facebook checken en dan pas je bed uit. Altijd een telefoon naast je hebben liggen. Ons leven gaat er een beetje om draaien (en dan spreek ik vooral over de jongeren). Wat nou als we nou met z'n allen een paar uur per dag minder onze telefoons zouden raadplegen dan zou dat al snel veel beter zijn. Ik ga er in ieder geval mee beginnen, en voor de tijd die ik graag wil weten ga ik een horloge aanschaffen. Zal je zien, krijg je straks smartwatches en dat begint het verhaal weer opnieuw.
Katja Schraag