Verderkijker
Mijn schoonmoeder is al dagen bezig met de voorjaarsschoonmaak. De gordijnen van de wand, keukentrap met emmer sop bij de hand, alle hoeken en gaten worden serieus aangepakt. De ramen zijn als spiegels, het koper glimt, het liefst had ze de stoelen volgens mij buiten in de boenwas gezet, maar door de kou gebeurt dit op de gang. Schoonpa doet dapper en ijverig mee. Het lijkt ouderwets,maar is het niet, de R van Reinheid komt weer in beeld. De programma's waar mensen omkomen in verzamelde rommel komen via de TV onze huiskamer binnen. De R van Reinheid is tevens de R van Ruimte en door het opRuimen komt er een nieuwe gelegenheid, een opening naar een nieuw seizoen, een nieuwe start. Dat werkt ook geestelijk door. Ruimte is het toverwoord van de psychologen. Als er Ruimte is in je gedachtenwereld, sta je open voor nieuwe dingen, andere ideeën. Dat werkt stimulerend, alles moet weer stromen. Dan komt er Rust in de gelederen, kun je voldaan zitten en genieten van je schone omgeving, slapen als een roos tussen de schone lakens en gezellig met elkaar praten aan een bakkie in de spic-en-span -keuken
Het onderwerp is minder leuk. Twee Nederlandse lesbische vrouwen zorgen al jaren voor een uit huis geplaatst Turks kind en worden nu door de biologische moeder onheus - en dan zeg ik het heel netjes - bejegend. Op allerlei manieren is de aanval ingezet, tot de regering aan toe.
'Wat vind jij ervan Jozien?' Ja, wat zal ik daar van zeggen? Een kind is gebaat bij een veilige haven, een warm ledikant, goede voeding, een fles die met Regelmaat wordt gegeven, met de saamhorigheid en de liefde van de verzorger - in dit geval twee vrouwen - waarin het gekoesterd wordt. Als het kind opgroeit in een gezellige buurt, kun je hem vertellen over en laten kennismaken met het land van herkomst. Ik begreep dat ze op bezoek naar Turkije zijn geweest.
Waar gaat de discussie eigenlijk over? De ouders van de kinderen die in oorlogstijd uit Amsterdam kwamen en gevoed werden op ons eiland waren Gode dankbaar,de kinderen waren gered, ze kregen eten, drinken, warmte... Ik hoop dat de Turkse moeder over haar verdriet heen kijkt, verder kijkt dan nu. Dat ze schoon schip maakt met de oude denkbeelden en ziet dat er in de nieuwe Ruimte een gezond kind is gegroeid, haar kind, en dat de commotie eigenlijk voor niets is geweest.
Ik geef m'n schoonmoe een dikke pakkerd, de oer-Hollandse mam, die de drie RRR hoog in het vaandel heeft. Die oude waarden zijn zo gek nog niet. Rust, Reinheid en Regelmaat overgoten met moederliefde, wat wil je nog meer?
Voordat ik in het boekenweekgeschenk duik, pak ik thuis een emmer sop, oei wat een vieze ramen. Ja, Van Kooten, je moet even wachten, dit is ernstig,
Jozien