Majorettes dansten voor het eerst sinds lange tijd weer op muziek van de fanfare en de mallet- of percussieband. (Foto Gerard Timmerman)
Majorettes dansten voor het eerst sinds lange tijd weer op muziek van de fanfare en de mallet- of percussieband. (Foto Gerard Timmerman) Foto: Gerard Timmerman

Excelsior: veel meer dan koralen 

Excelsior heeft bij menigeen nog de naam het best tot z'n recht te komen bij het spelen van koralen. Zaterdagavond rekende de muziekvereniging af met die reputatie. Het orkest overtuigde met een internationaal repertoire en bracht de Muppets tot leven. 

Is Excelsior Excelsior dan niet meer? Het is maar hoe je het bekijkt. De tijd dat de oude garde op jacht naar concoursprijzen dezelfde stukken uit den treure oefende, is voltooid verleden tijd. Het repertoire is tegenwoordig breed, gevarieerd, vrolijk en aanstekelijk. Zo bleef het publiek in de Bijenkorf tijdens 'A Highland Rhapsody' weliswaar keurig in het gelid zitten, de trombones die als Schotse doedelzakken het fundament vormden, trommelgeroffel en de instrumentale invulling moet bij menig toehoorder wel wat op gang hebben gebracht. Net zo makkelijk verplaatste Excelsior zich naar het Italiaanse dorpje Monterosi, voor een even tempermentvol als zwierig muziekstuk. Gearrangeerd door Jacob den Haan, de huiscomponist van Excelsior van wie meerdere stukken werden gespeeld, 'omdat hij zulke mooie muziek schrijft', lichtte dirigente Betty Bakker toe. Het orkest maakte voor 'Lord of the Dance' de oversteek naar Ierland. In de aanloop naar de pauze gooide het orkest alle registers open. Een swingend nummer en wie z'n ogen sloot en z'n fantasie de vrije loop liet zag folkdanseressen en hoorde in het slagwerk de voor Ierse volksmuziek typerende bodrhán. Hard was ook gestudeerd op de overbekende en herkenbare muziek van The Muppets. Een grappig, maar ook uitdagend stuk, waarin voor alle secties wel een hoofdrol was weggelegd. Wie zich aan zo'n overbekende tune waagt, neemt het risico dat de luisteraar een vergelijking trekt met het origineel, een toets die de Oosterenders wel konden doorstaan. Het orkest kreeg met de bluesy uitsmijter 'Swinging Blue March', samen gespeeld met de percussieband, iets van bigbandallure. Het slepende nummer zou niet misstaan op het bluesfestival. Black & blue was ook de nieuw blauwzwarte outfit waarin het orkest na de pauze verscheen. De eigentijdse buitenuniformen bestaan uit verschillende laagjes en zo kunnen de muzikanten marcheren bij elk weertype.

Genoemd werd al de percussieband, maar tegenwoordig onder de naam Malletband door het leven gaat, vernoemd naar het slaginstument waarmee een melodieus geluid kan worden voortebracht. Wie denkt dat ze tijdens het spelen boos kijken heeft het mis. 'We kijken geconcentreerd', zei Monique den Braven. De twaalf man (eigenlijk tien vrouwen en twee mannen) sterke slagwerkband onder leiding van Bert Kemper ontwikkelt zich sterk. De muziek melodieuzer, de groep schuwt het populaire genre niet. 'Bandrock' komt uit de blues en 'Carnaval de Paris', de officiële tune van het WK voetbal in Frankrijk, had iets exotisch. Dat je een evenwichtsbalk ook op heel andere wijze kunt benutten bleek bij 'I Follow Rivers', waarbij er met tubes stevig op werd gemept.

Met 'CanCan' brachten de muzikanten de Moulin Rouge tot leven, zeker toen danserressen Tine Jongerden en Helga Bouwmeester hun benen omhoog gooiden. Fraai aangekleed en energiek uitgevoerd vormde het tweetal een welkom intermezzo.

Een voorbeeld voor de majorettes, die op een even ontwapenende als fraaie wijze de avond opluisterden met hun dansjes. Bijzonder was dat de meisjes nu niet op bandmuziek bewogen, maar op muziek van het orkest en de percussieband. Majoretteleidster Tine Jongerden haalde Noa Boon naar voren om haar te felicteren met haar vijfjarig jubileum.

Er waren meer jubilarissen. Zo blaast saxofonist Jaap Trap al vijftig jaar zijn deuntje mee, hoornspeler Anke van Harten is vijfentwintig jaar van de partij, net zo lang als Yolande Bouwmeester van de sectie bariton en tuba's. Ook tambour maître Dirk Haker werd naar voren gehaald. Begonnen op zijn zeventiende draait hij nu precies zestig jaar mee, zodat zijn leeftijd makkelijk is uit te rekenen. Haker maakte als zodanig bij twee fanfares het honderdjarig jubileum mee. Monique den Braven feliciteerde hem met de mijlpaal en speldde hem het bijbehorende eremetaal op de revers.