Herdenking
Ondergetekende heeft in 1945 als kind - zonder grotemensenangst - met ouders grootouders en een zwaargehandicapte oom geschuild onder het dunne winkelvloertje van Waalderstraat 5, dat slechts bescherming bood tegen horizontaal vuur, tijdens het bombardement op Den Burg door de Wehrmacht als reactie op de Georgische opstand/muiterij/terugkeerprobleem (naar keuze) en denkt daar nog wel eens aan terug bij het lezen van bepaalde ingezonden stukken in deze krant.
Naar aanleiding van deze stukken, de laatste tijd, met betrekking tot de komende Dodenherdenking, waarbij ook de vorige wéér wordt aangehaald, het volgende:
Het is verstandig om in het kader van het herdenken van slachtoffers van oorlog en misdaden tegen de menselijkheid - waar dan ook - onderscheid te maken tussen de drie groeperingen:
1. Zij die beroepsmatig betrokken waren bij oorlogshandelingen;
2. Zij die dienstplichtig betrokken waren bij oorlogshandelingen;
3. De kinderen van deze twee groeperingen.
Het is niet aan mij - afgezien van het feit dat ik er een mening over heb - om een oordeel te vellen over de eerste twee groeperingen. Over de laatste groep hoeft helemaal niet geoordeeld te worden. Voor hen geldt: 'Als Máxima op de Dam kan, kan Ewout in de Binnenburg'.
Klaas Smidt,
Den Burg.