Klif 23 ook biljartcafé
Menig bezoeker van restaurant Klif 23 in Den Hoorn wrijft zich de ogen uit. Pontificaal in de midden staat sinds kort een biljart, bankjes tegen de muur, de zaak is opnieuw gestileerd en er hangt een andere sfeer. Drie biljartclubs hebben er hun intrek genomen.
Menig Hoornder herinnert zich de tijd dat cafés in het dorp hun biljart verruilden voor tafeltjes waaraan ze gasten maaltijden konden serveren. De plaatselijke biljartclubs verhuisden van de ene naar de andere zaak, om uiteindelijk een stek te vinden in de kantine van Loodsmansduin. Na het vertrek van Henk en Jolanda Knol naar De Koog, kunnen biljartliefhebbers nu weer terecht in eigen dorp. Sieme-Jan Zijm, partner Jannie Hartog en hun medewerkers ontvangen ze met open armen. Het balletje kwam aan het rollen toen buurvrouw Ria Witte en Jolanda Knol, beiden lid van de damesbiljartclub, polsten of Klif 23 hun vereniging geen onderdak wilde bieden. Het zette Sieme-Jan, zelf ook liefhebber van het spelletje, aan het denken.
Hij werkt er al een jaar of 35, een periode waarin hij mee hielp de zaak te ontwikkelen. Van eethuis waar vooral pannenkoeken werden geserveerd, tot een volwaardig en sfeervol restaurant. In 2002 werd hij zelf eigenaar van de zaak waar het dermate druk kon zijn dat het eten en drinken bijna niet was aan te slepen.
Die wilde jaren zijn verleden tijd, ook in Klif 23. Na een gesprek met broer Cor, grondlegger van dit bedrijf, begon het idee om het wat anders aan te pakken vorm te krijgen. Op het groene interieur waren ze inmiddels wel eens uitgekeken en een biljart in plaats van tafeltjes was helemaal zo gek nog niet. De oude inrichting ging aan de kant, tegen de achterwand kwam een stijlvolle bank en ook elders rond het biljart verschenen sfeervolle zitjes. 'Een metamorfose', noemen ze het zelf. Het (verwarmde) biljart past er goed, stijlvol en van respectabele leeftijd. 'Uit 1920.'
Inmiddels hebben de drie biljartclubs uit het dorp er hun intrek genomen. De dames op woensdag, de oudjes op dinsdag en donderdag de 'jonkies', een benaming die net zonder reden tussen aanhalingstekens staat, er spelen ook enkele zeventigers mee. Ook de uitbater neemt donderdagavond de keu ter hand en heeft in korte tijd zijn gemiddelde aangescherpt tot 1,3. Waar overigens niet uit mag worden afgeleid dat hij de hele dag staat te oefenen, in zo'n horecazaak heb je immers wel wat anders te doen. Maar om de verslaggever van deze krant te laten kennismaken met het biljart, maakt Sieme-Jan graag even tijd vrij en gooit er gelijk een serie van vijf uit.
De verandering is bij Hoornders in goede aarde gevallen. 'Tot dusver moesten we het vooral hebben van passanten, maar nu stappen er steeds vaker mensen uit het dorp en van de camping binnen. Je merkt dat er behoefte is aan zo'n dorpscafé. Laatst zaten ze hier te klaverjassen. Het motto is nu: Ieder uur van de dag gezellig genieten.'
Wat niet wil zeggen dat de oude, succesvolle formule overboord is gegooid. 'Aan de voorkant zijn we wat meer eetcafé, maar we blijven ook gewoon restaurant waar je voor een schappelijke prijs lekker kunt eten, met aan de achterzijde een mooie serre met uitzicht en terras.'