column

7 februari 2013, 11:46

Bonus

Heeft u zich al opgegeven? Zat u bij de grote groep op internet om midden in de nacht uzelf in te schrijven voor... Ja noem maar op: de Triatlon, de Vierdaagse, de Tesoloop, het NK tijdrijden... Overbezette lijnen, het is bijna een sport om ertussen te komen en je op tijd aan te melden. Je zou bijna denken dat je net als vroeger een zilveren horloge of een geldprijs kan winnen. Zo'n bonus zou niet verkeerd zijn trouwens, als je bedenkt hoeveel tijd en energie er in is gaan zitten voordat je het geheuvelde parcours een beetje knap kunt afleggen en ook nog een beetje charmant over de dichtbevolkte finish kunt sprinten.

Aanstaande zondag is de Supersunday. Nou beste lezer, Jozien kan u vertellen, je hebt het snot en de prut voor de ogen en het zitvlak krijgt het danig te verduren. Tijdens de ladiesride vroeg een medefietsster aan me hoe het met m'n voeten was.

Ik zei: 'Welke voeten?' Na vijftig kilometer bij windkracht 6 door de duinen, de Muy, de Slufter en de landerijen van Padang was ik het gevoel in mijn voeten al lang kwijt. Ik peddelde en dacht maar aan één ding: sturen Jozien. Zorg dat je niet tegen die vliegende bomen belandt. 'Schakelen', riepen de begeleiders voortdurend. Jaja. Heeft u de vuilnisbelt wel eens op en af gefietst? Nou, de veel te grote helm van manlief zat achterste voren, mijn bladen en ketting hadden een bos riet mee waar je een skeepeboet mee kunt dekken,de ontbijtkoek en het sap zaten gemengd en geplet in mijn rugzak, maar schakelen...? Ik verlangde naar de bank, de heerlijke zachte bank in de woonkamer, waar je eigenlijk rustig op moet liggen na een week hard werken, rustig lezen in 'Knielen op een bed violen' (ik noem maar wat), rust.

Je vraagt je af: waar doe je dit voor? Staat er echt een topper van de Rabo, ABN Amro of - nog sterker - SNS aan de finish om je te belonen voor je megaprestatie? Nee, geen grapjes maken,de topmannen die in het zachte leder achter hun bureau liggen hebben hun bonus al lang binnen. Sterker nog, al halen ze geen finish, evengoed gaat de rugzak gevuld mee naar huis. Deze kanjers gaan tot op een andere bodem en voelen zich totaal niet bezwaard om koste wat het kost, het appeltje voor de dorst veilig te stellen. Ze zakken niet af om een achtergebleven spaarder even een zetje in de rug te geven, nee. Het is jammer heel jammer. Ik zat na afloop in de schuur van onze aspergekoning uit te puffen, alles begon te tintelen, mijn beurse appeltje uit de rugzak smaakte als goud, een voldaan gevoel door het behaalde resultaat maakte zich van mij meester. Dat is een rijkdom gedeeld met elkaar. Allemaal onder de prut en het zweet nagenieten van zo'n megatocht, dat is de beste bonus die er is. Mensen zet hem op... Supersunday, here we come.

Jozien