Woelmuis

6 februari 2013, 16:45

Nee, aan het Texelse winkelbestand ligt het echt niet. In de meeste zaken ontmoet ik lieve, behulpzame en deskundige mensen, die mij persoonlijk begroeten. Sommigen tonen zonder gène hun verbazing mij aan te treffen, leuk vind ik dat. Maar mijn hartgrondige hekel aan winkelen blijft, vooral aan kleren kopen. Het idee om na een aankoop als een ander mens de winkel weer uit te lopen, lacht mij niet toe. Dat is juist mijn schrikbeeld. Het andere idee, om een stukje Texel uit een winkel mee te nemen, spreekt mij meer aan. Laatst bezocht ik de stad Groningen. Men zegt dat daar niets boven gaat, dat is hun slogan. Zo ver wil ik hier niet gaan. Enfin, ik trof ergens in die mooie stad een winkel, gevuld met louter Groninger producten: koek en mosterd, jenever en kaas, droge worst, strokarton en aardappelmeel. Die laatste twee vond ik daar niet, terwijl ik dat toch op school had moeten leren. De verkoper knauwde mij desgevraagd vrolijk toe, dat ze hadden ingeschat dat dat bar slecht verkopende zaken in het assortiment zouden zijn. Enfin, de stemming was best, en zo'n 50 euro heb ik daar wel besteed. Ik dacht ook, zo'n winkel zou op Texel vast ook goed lopen. We hebben toch Texelse producten zat? Dit is alweer zo'n nuttige lucratieve tip van Woelmuis, helemaal gratis! Daar voel ik me echt een ander mens door worden.

Woelmuis