Stempelen op Durper Barre Tocht
Lichtjes weerkaatsen op het ijs. Suppoosten Bart en René Boon vertellen hoe de sneeuwschuiver dapper aan de slag ging om de sneeuw aan de kant te schuiven. Hij had hulp gekregen van de straffe wind, die het ijs schoon had geblazen. Met de ijsdikte zit het wel goed. Zó dik dat ze maar zijn gestopt met boren. Een schaatsende akkerbouwer heeft wel een idee waarom het ijs van sublieme kwaliteit is: door de overvloedige regenval is het water in de Rogsloot zeldzaam zoet en bevriest sneller. Is die nattigheid toch nog ergens goed voor geweest. Het glijdt fantastisch en geen scheur te bekennen op de donkere Rogsloot. Op weg naar de Hollandseweg moet tegen wind in worden gebokst. Tot voorbij de bocht de lamp van de stempelpost in zicht komt. Zodra Chris Stolk en zijn maten hun stempel hebben gezet, schieten we met de wind in de rug als een kogel over het ijs. Vuurkorven langs de route verhogen de sfeer. Na twintig stempels is het mooi geweest. Een schaatser toont me zíjn kaart. Ik tel 34 stempels: respect! In de koek- en zopietent herken ik de voorzitter van de ijsclub van Den Hoorn. Hij is hier om te schaatsen en bekijkt en passent hoe zijn collega's in De Cocksdorp het er vanaf brengen.
Gerard Timmerman