Oliebollen bakken
voor oudjaar in Maleisië
Op verzoek van de Texelse Courant hield Niels Boom uit Oudeschild een week lang het weblog bij in de serie De week van… Hij doet de Master Bedrijfs-IT in Enschede en woont sinds september voor zijn afstudeerscriptie in Kuala Lumpur (Maleisië), waar hij voor de Maleisisch-Nederlandse Handelsorganisatie onderzoekt hoe het netwerk van contacten beter te managen. Het complete weblog is te lezen via www.texelsecourant.nl.
(4 januari)
Vanmorgen begon de werkdag om 2 uur 's nachts. Tenminste, dat was de tijd in Nederland. Maar ik zit niet in Nederland, ik zit zes maanden lang in Kuala Lumpur. Daar begon mijn werkdag om 9 uur 's morgens. Een schappelijke tijd.
Mijn computer start op. Ik open mijn student e-mail-account en zie een mail van mijn primaire afstudeerbegeleider uit Enschede. De kern van de boodschap was tweeledig. Eerst een vriendschappelijk gelukkig nieuwjaar. Gevolgd door 'Lijkt me goed om binnenkort weer eens bij te praten, en/of een wat meer formele meeting te plannen.'
Terechte opmerking. Want eigenlijk zou ik rond 7 december al contact met mijn afstudeerbegeleiders opnemen. Toen kwam het niet zo goed uit. De planning liep uit, de aanpak bleek niet te werken - en eigenlijk was er niet genoeg te vertellen. Nu is dat wel anders: de methodologie is aangepast, de planning aangepast, en ik werk nog langere dagen om de achterstand in te halen.
(…) Aan het einde van mijn werkdag is het pas lunchtijd in Nederland. En op dat moment moet ik er toch aan geloven: ik moet mijn afstudeerbegeleider toch antwoorden. Eigenlijk voor het weekend. De mail wordt uiteindelijk ruim vier pagina's lang. Puur en alleen om uit te leggen waar ik volgende week over wil Skypen. (…)
(5 januari)
Een prachtig goudgeel strand met helder groenblauw water. Een resort, direct gelegen aan het strand. Ik ben aangekomen op het prachtige eiland Pangkor. Pangkor is met zijn 8 kilometer lengte, een autoluw beleid en bochtige wegen om de bergen heen een stuk kleiner dan Texel. Eigenlijk niet te vergelijken, maar toch doet het me denken aan thuis.
Dit weekend valt midden in het regenseizoen. Maar ik lig in de zon, bijna geen wolken te zien. Het moet ongeveer 32 graden zijn, maar het voelt een stuk warmer. Heerlijk genieten, en een temperatuur om te melden aan alle thuisblijvers op Texel. Ik begin steeds duffer te worden en droom een beetje weg. (…)
Het nieuwe jaar begon goed. Elk winkelcentrum (denk daarbij aan 10+ voetbalvelden vol winkels, kraampjes en Aziaten op koopjesjacht) organiseert een spectaculaire Oudjaarshow. Om dat te zien moet je wel ruim op tijd die kant op want het verkeer is drama. Daarnaast: er passen maar acht Aziaten op een vierkante meter... 'Knus!'
In mijn droom is het bijna middernacht op 31 december. Zeven uur eerder dan in Nederland begint de countdown. De muziekgestuurde fontein begint zijn licht- en watershow. Tienduizenden mobieltjes lichten op... Iedereen wil filmen wat komen gaat. Zodra de vuurwerkshow begint, word ik overwelmd door een golf van geluid. Het gekakel van meer dan 100.000 mensen in een parkje tussen de wolkenkrabbers, kijkende naar ruim een kwartier aan vuurwerkshow... (…)
Ik ontwaak weer uit mijn herbelevenis. Ik hoor de golven rustig het strand op rollen. Net als op Texel in het laagseizoen ligt er bijna niemand anders op het strand. (…)
(6 januari)
Het eiland Pangkor hier leeft van de visserij. Niet onlogisch dat bijna alle restaurants vis op het specialiteiten- en aanbiedingenbord hebben staan. 'Verse vis' - staat er in grote letters onder... Op Pangkor is de verse vis niet ingevroren. Hij is ook niet gekoeld. De verse vis dobbert in een klein aquarium, wachtend op een klant die hem laat fileren, stomen, bakken of sudderen. Verser lijkt onhaalbaar.
Eerder vandaag zijn we langs het 'vissersdorp' gereden. Geen Oudeschild, maar een verzameling woonboten op open zee. Er omheen lagen vele kleine bootjes. Geen kotters maar 4-zits bootjes met een buitenboord motortje. Eén vissersman met een netje in een bootje. Dan heb je door dat de Texelse visserij technologisch aanmerkelijk geavanceerder is. (…)
(7 januari)
Het is alweer de laatste dag in de zon. Vandaag een late check-out en dan met de veerdienst terug naar het vaste land. Terug naar de smog, drukte, file en hectiek van Kuala Lumpur. Voor de tweede keer stap ik op de veerboot.
Op deze boot geen lekkere gebakjes of koffie automaten. Geen twee autodekken, geen fietsendek en geen lounge. Geen panorama uitzicht en geen automatische laadbrug. Het is een oude roestende schuit met ongeveer 80 zitplaatsen, waarbij de koffers bovenop het dak worden gegooid - en aan de elementen van de natuur worden blootgesteld.
(8 januari)
De afgelopen jaren stond ik de laatste week van december in de lucht van grote frituurpannen vol oliebollen. In de catering staan dan enkele dagen non-stop twee banketbakkers de lekkernijen te maken. Dit jaar een oudjaar zonder oliebollen.
Maar - zo hadden een vriend en ik bedacht - we gaan er zelf wel een paar bakken. Na contact met de Nederlandse vereniging in Maleisië besloten we ze tijdens de nieuwjaarsreceptie te bakken. Die vindt pas eind januari plaats, maar de voorbereidingen zijn al lang bezig. We hebben geen idee waar je meel, gist en rozijnen kan kopen in de regio, dus er is oliebollenmix vanuit Nederland ingevlogen. En vandaag ben ik op zoek naar een ijsknijper (om bolletjes schepijs mee te maken), die we gebruiken om het deeg in bolletjes in de pan te krijgen.
Voor het exacte bereidingsrecept bel ik met de catering. Toch handig zo'n banketbakkerij aan huis. Eind januari eens kijken of we ze net zo lekker krijgen als die van vader Ruud.
(9 januari)
Het lijkt misschien alsof ik enkel op vakantie ben, of dat ik geëmigreerd ben. Dat is niet het geval. Ik zit hier voor een 6-maanden project over relatiemanagementsystemen. Uitdagend maar interessant. Vandaag zat ik de hele dag op het werk, schrijven aan mijn scriptie...
Het valt mij op dat mijn scriptie eigenlijk veel te lang aan het worden is. De spellingscontrole heeft het 50 pagina's geleden al begeven. Ik vermoed dat mijn afstudeerbegeleiders mij niet aardig meer vinden... Zij 'mogen' het tenslotte straks allemaal lezen.
(10 januari)
De wereld wordt kleiner, dat geloof ik direct. En leven in Azië is goedkoop, dat is gewoon waar. Ik kan een brief naar nederland sturen voor 25 eurocent. Dat is goedkoper dan de postNL binnen Nederland. En ik kan 10 minuten bellen naar mijn vader voor een euro. Waar hebben we het dan over? Zo blijft Nederland in ieder geval dicht bij.
Los van een brief of telefoongesprek komen er verrassend veel mensen 'even' op bezoek. In september al een studievriend die de wereld aan het rondreizen was voordat hij ging werken. Rond november ontmoette ik op Bali nog een Nederlandse vriendin die aan het backpacken was door Australië. Gevolgd door de ouders van een vriendin die mijn stage als inspiratie voor vakantiebestemmingen gebruikten in december.
Maar ook de komende tijd mag ik bekenden Kuala Lumpur (KL) laten zien. In februari komt er een andere studievriend langs voor Chinees oudjaar. Hij gaat stage lopen in Australië, maar heeft een tussenlanding op KL. 'Dan blijf ik toch gewoon een paar dagen hangen!'
Gezellig!