Vrouwen werken aan drieluik in dorpshuis De Hof
Ongeveer twaalf vrouwen uit De Koog komen elke dinsdagochtend in dorpshuis De Hof bij elkaar om te werken aan drie wandkleden. De kleden (elk 2x1,5 meter groot) zijn samengesteld uit tal van textiele creaties.
Het zijn voorstellingen van vogels, bloemen, zee, duinen, schapenboeten en andere zaken uit De Koog en omgeving met als centrale voorstelling de kerk met de aangrenzende woning van 'moeder' Mosk.
Het idee komt van Ina Reeder, die met het drieluik - dat uiteindelijk op de acht meter brede muur boven de hoofdingang van de voormalige kerk zal worden aangebracht - in eerste instantie de akoestiek van de ruimte wilde verbeteren. Ze kreeg steun van Yvon Bonne, dorpshuisbeheerder Veronica van Beek en vervolgens van diverse andere vrouwen die begin oktober aan de slag gingen. Het gaat letterlijk bij stukjes en beetjes. Elk van de vrouwen neemt een of meer voorstellingen ter grootte van A4 of A3 voor haar rekening. Uiteindelijk zal alles harmonisch worden samengevoegd en op drie achtergronddoeken genaaid. Zo ver is het nog lang niet. Pas in de loop van volgend jaar zal het werk worden opgeleverd. Voor de creatieve dames kan het niet lang genoeg duren, want de wekelijkse bijeenkomsten zijn zo inspirerend en vooral gezellig dat ze er de hele week naar toe leven. Haar werk ging veel verder. Ze verdiepte zich in gemeentelijke en andere stukken die van belang waren voor TVL en bezocht gemeenteraadsvergaderingen om op de hoogte te blijven van zaken die van belang waren voor de logiesverstrekkers. En bracht daarover verslag uit aan de bestuurders, zodat die hun werk beter konden doen. 'Let daar even op', zei ze dan. Niet alleen sloeg ze alle informatie op in de computer, ook in haar geheugen. Zo kon het gebeuren dat ze al notulerend hoorde dat zaken werden gezegd die niet klopten. Toch nam ze op zulke momenten niet het woord om de spreker te corrigeren. 'Dat is tegen mijn principes. Maar na de vergadering zei ik daar dan wel iets over.' Nóg een voorbeeld van haar sterke geheugen: 'Als een lid iets zei, dan schoot wel eens door mijn hoofd: Dat is die en die, die zit daar en daar, met accommodatie voor vier personen.' Ze schreef ook brieven voor de TVL. Die liet ze tevoren wel even nalezen door de voorzitter. 'Ik vroeg dan of hij nog een paar ''Wuisigingen'' had.' Er speelt nog wat anders. 'Kinderen met een hoog IQ denken vaak op een heel andere manier dan andere kinderen. Het gros denkt rechtlijnig en vindt voor een bepaald probleem een bepaalde oplossing. Deze kinderen zien niet één oplossing voor een probleem. Ze hebben vaak een creatieve inslag en leggen veel associatieve verbanden met zaken die ogenschijnlijk niets met elkaar te maken hebben. Ze volgen soms een heel andere gedachtelijn. Dat brengt met zich mee dat zij vaak niet begrepen worden door klasgenoten en zij leeftijdgenootjes niet begrijpen. Er ontstaat onbegrip. Zulke kinderen kunnen verdrietig of teleurgesteld raken, het tast hun zelfbeeld aan en ze kunnen hun eigen vaardigheden niet op waarde schatten. Ze denken dat het wel aan hen zal liggen. In de Plusklas merken ze dat ze niet de enige zijn, niet alleen zijn. Hun zelfbeeld en zelfvertrouwen groeien en hun wereld wordt groter en veiliger.' Leerkrachten hebben doorgaans wel in de gaten wat er met zo'n leerling aan de hand is, maar het ontbreekt meestal aan tijd en mogelijkheden om deze kinderen de benodigde extra begeleiding te geven. Op basis van kennis en ervaringen van de docenten vond een selectie plaats van leerlingen voor de Plusklas, die ook een IQ-test hebben gedaan. Momenteel bestaat de klas uit zeven leerlingen. De ochtend is verplicht en zolang het nodig is blijven ze de lessen volgen. De eerste les was best spannend. Eijkhout: 'Ik merkte dat leerlingen nerveus waren. Maar in de loop van de ochtend, toen ze aan hun creatieve opdracht begonnen, werd het rustiger en ontstonden steeds meer gesprekjes.'