“Er is direct contact, er zit niets tussen”

2 januari 2022, 08:30 Human Interest Hospice, altijd nodig

In de serie “Hospice, altijd nodig” besteden we de komende tijd aandacht aan verschillende facetten van het Hospice Texel. We doen dit door een serie interviews met betrokkenen. In deze aflevering vrijwilliger JanWolter Timmerman uit De Koog, sinds twee jaar vrijwilliger. “Er mogen wel wat meer mannelijke vrijwilligers bij, ik ben één van de weinigen.”

Die ervaring van samenzijn kan heel intiem zijn. Daarvan begint m’n ziel te dansen

“Ik ben vrijwilliger bij het hospice geworden omdat ik het idee had dat daar m’n pad van ontwikkeling lag. Tijdens je leven stelt een ieder zichzelf de vraag: ‘Wat ga ik doen?’ en ‘welk bedrijf of organisatie past daarbij?’ Eenmaal een keuze gemaakt dan ga je daar beginnen en pas je je aan aan de vorm van dat bedrijf. Binnen die vorm ga je dan jezelf verder ontwikkelen. De vorm van het hospice is gasten zo goed mogelijk verzorgen en familie en vrienden van die gasten ontvangen. Als je geen verpleegkundige achtergrond hebt, is het zaak dat je de rol van gastheer/gastvrouw op je neemt. Daar ik een groot deel van m’n leven in de horeca heb gewerkt was dat tweede voor mij van toepassing om te brengen. Daarnaast ben ik kok geweest en vul ik in het hospice vaak de ‘V3-dienst’, waarin wordt gekookt, in. Zodoende hebben we in de tuin een hoekje gemaakt om in te vullen als kruidentuin. Zodat we biologische verse kruiden hebben om mee te koken.”

Bij ware acceptatie van alle contradicties in het leven kan er een heel mooi leven ontstaan. Net zo goed dat in het tegenovergestelde van een grote waarheid een even zo grote waarheid schuil gaat

Het koken gebruikt JanWolter direct voor een mooie metafoor: “Zoals het gezegde luid: ‘over smaak valt niet te twisten’. Daarmee gaat het niet om wat iemand al dan niet lekker vindt, maar daarmee bedoelt een ware kok dat de smaak van de gerechten altijd goed moet zijn. Om de smaak van de gerechten te verhogen, gebruikt een ware kok botsende smaken. Dat wil zeggen een goede balans in zoet, zout, zuur, bitter en umami. We kunnen natuurlijk een recept volgen wat iemand anders voor ons heeft geschreven, maar zonder intuïtie gaat het dan toch nog vaak fout. Het in balans brengen van botsende smaken kunnen we ook gebruiken als metafoor voor het leven. In het leven krijgen we te maken met allerlei contradicties. Ze horen bij het leven. We zouden kunnen zeggen dat het leven bestaat uit het in balans brengen van alle tegengestelden. Tegengestelden geven de ontwikkeling van het leven vaak een zweepslag. Vinden we dat lekker? Zachte tegenslagen kunnen we accepteren. Maar harde tegenslagen zijn o zo lastig te aanvaarden. Bij ware acceptatie van alle contradicties in het leven kan er een heel mooi leven ontstaan. Net zo goed dat in het tegenovergestelde van een grote waarheid een even zo grote waarheid schuil gaat. Het enige wat we hoeven te doen is ons oordeel er van af te halen. Als we intuïtief gastvrouw of -heer zijn met respect, liefde en geduld dan komen we een heel eind. En daarbij hoort de vraag aan de gast hoe hij of zij het graag gehad zou willen hebben natuurlijk.”

Verdieping

JanWolter zet zich al langer in als vrijwilliger, zo was hij eerder actief in de Korverskooi van Staatsbosbeheer. “Dat was heerlijk in de natuur werken, maar ik miste de verdieping waar ik naar op zoek was, die vind ik hier wel.” Dat de inwoner van De Koog goed nadenkt over zaken blijkt wel uit de voorbereiding voor het interview. Op tafel liggen vijf A4’tjes klaar met zijn verhaal. Daarin onder meer een passage waarin die persoonlijke verdieping mooi wordt omschreven. “In het hospice werken we vaak met steeds wisselende collega’s. Tijdens de diensten reflecteren we gewoon op elkaar. Als de samenwerking een richting op gaat waardoor iemand uit balans raakt of kromme tenen krijgt, dan heeft een ieder de verantwoordelijkheid om bij te sturen. Totdat het geheel weer in harmonie en in balans is. Dat bijsturen begint bij innerlijke reflectie. De Hospice is voor elke individu een welkom thuis en een bescherm plek om de geest van eenheid en totaliteit te verwerven en verder te ontwikkelen.”

Angst is de aanwezigheid aan de ene kant van de dood en liefde staat aan de andere kant

Hoewel JanWolter zeer uitvoerig is in zijn antwoorden, weet hij ook tot de kern te komen in een aantal zinnen over zijn beweegredenen. “Gewoon mensen helpen in de samenleving is wat we hier in het hospice doen. Met gasten die we ontvangen, mogen we in een heel belangrijke fase van hun leven een stuk samen optrekken. We mogen vaak heel dichtbij komen. Er is direct contact, er zit niets meer tussen. Die ervaring van samenzijn kan heel intiem zijn. Daarvan begint m’n ziel te dansen.”

Als gezegd, er zijn bijna geen mannelijke vrijwilligers. “Mannen weten vaak niet hoe handjes en voetjes te geven aan al dat niet-materiële. Rond hun midlife krijgen ze vaak wel signalen of worden ze met hun neus op de feiten gedrukt. Dan is het zaak dat ze dappere keuzes maken en hun licht van bewustzijn laten schijnen op bovengenoemde zaken. Dit klinkt misschien soft, maar daarvoor is moed noodzakelijk, evenals vastberadenheid, een sterke vrije wil en volharding om je ego te transformeren. Dit is dan ook een uitnodiging aan mannen die er voor open staan en zich afvragen wie ze nu werkelijk zijn.”

Jan Wolter besluit het interview met de volgende woorden: “Niemand sterft alleen. Helaas zijn er wel onwetende zielen die geen idee hebben wat er staat te gebeuren als ze overgaan. Angst is de aanwezigheid aan de ene kant van de dood en liefde staat aan de andere kant.”