#ikweigeronterechtvoorrang

Was het met Pasen nog relatief rustig, met Hemelvaart is het ouderwets druk. Naast veel gezelligheid zorgt dat weer voor lange wachtrijen bij de rotondes. Naast dat de gemeente er voor koos om de Pontweg onder handen te nemen in een drukke periode, is het nog steeds een gebrek aan kennis van de verkeersregels. Ik ben nou gestopt met gebruik maken van voorrang dat mij ten onrechte verleend wordt.

Vorige week haalde ik mijn fiets op uit De Koog. Deze stond daar al sinds de Waanzin. Ik had last van PTWSS, een posttraumatische Waanzin stressstoornis. Maar zo langzamerhand moeten de kilometers voor de komende editie wel weer in de beentjes komen en dus de fiets maar weer gepakt. Sinds de fiets uit zijn lange winterslaap is gehaald, wordt die voluit gebruikt. Lekker naar het werk fietsen, op de fiets terug vanuit het café... Niets lijkt te gek. Het zorgde voor prachtige avonturen.

Zaterdag had ik een barbecue gehad bij een vriend en ik had geen zin in de taxi terug. Dan maar de fiets proberen. De banden bleken nog best hard te zijn, een meevaller. De lampjes lagen nog in Den Burg, dus dan maar iets doen wat echt niet mag en heel onverstandig is. Zonder licht naar huis fietsen. Zeker gecombineerd met mijn neiging eigenwijs te zijn en mijn nachtblindheid, was dit een heel slecht plan. Mijn geplande snelle route door het bos, zorgde er al snel voor dat ik hopeloos verdwaalde. Hierdoor werden er wel direct veel meer kilometers gemaakt dan gepland. Na drie onvoorziene bezoekjes aan vakantieparken en de ontdekking van een aantal onverharde bospaden toch maar terug naar de Pontweg gefietst. 

Op zondag ging ik naar een vriend in Den Burg. Ondanks dat het licht was, bleek ook dit nog een heel avontuur. Het stuk door de Dennen verliep prima. Eenmaal aangekomen bij de rotondes ging het mis. Bij de Rozendijk hoefde ik niet over te steken, dus dat ging. Bij de Akenbuurt ging het mis. Ik wilde oversteken, maar er kwam net een 'bootje voorbij'. Wachten dus. Dit had best snel kunnen gaan, maar de één na de andere auto negeerde mijn haaientanden en wilde mij voorrang geven. Ik weiger dat, want dat komt de doorstroming niet ten goede. Hele caravancombinaties bleven maar wenken en zwaaien dat ik wel voor mocht. Ik ben het blijven weigeren. Het gevolg was dat het voor alle partijen nog langer duurde. 

Waarom doet die eikel dat, zie ik u denken. Omdat alle begin moeilijk is. Als we allemaal maar voorrang blijven nemen, schiet het nooit op. Ik stel dus voor om allemaal pertinent onterecht voorrang niet te nemen. Misschien houden ze er dan mee op. Ik stel ook voor om als automobilist de voorrang ook niet steeds te geven. Er is nu al geen doorkomen aan. Even voor de duidelijkheid: kijk wel even of je je voorrang krijgt. Ik moedig de mensen niet aan om fietsers aan te rijden! Maar als we de regels nou eens gaan hanteren zoals ze bedoeld zijn, schiet het allemaal wat sneller op. #weigeronterechtvoorrang 

Job Schepers

De blogs worden geschreven op persoonlijke titel en vallen buiten de verantwoordelijkheid van de redactie. Het zijn geen journalistieke producties, maar stukken gevormd vanuit mijn mening. Ik ga graag de dialoog aan. Dat kan via Facebook onder het bericht, maar ook via de mail. Ik probeer altijd overal op te antwoorden.