De tuinman is niet meer

De tuinman van de Wezentuin is niet meer. Toen we de rouwadvertentie van Jan Bakker binnenkregen, ging er bij mij niet direct een belletje rinkelen. Toen ik onder zijn naam 'De tuinman' zag staan, realiseerde ik mij dat het om hem ging.

Soms heb je van die figuren die je mag, zonder dat je ze eigenlijk kent. Ik noemde hem altijd 'de tuinman' en wist tot afgelopen maandag niet eens dat hij Jan Bakker heette. In de eerste periode dat ik in het Polderhuis woonde, was Bakker nog dagelijks actief in het park. Rotzooi opruimen, schoffelen, harken, snoeien. Wat deed hij eigenlijk niet. Het park was Jan Bakker en Jan Bakker was het park. Zijn spullen mocht hij altijd in het schuurtje van het Polderhuis zetten en zo kwamen we elkaar vaak tegen.

Dit wil niet zeggen dat we urenlange conversaties hadden. De tuinman was doof en communiceren was onmogelijk - voor mij dan. Toch was hij altijd vrolijk in de weer en hij communiceerde wel met mij. Ik hem wel eens een kwartier aan staan gapen, terwijl hij bezig was me iets uit te leggen. Aan het einde wist ik eigenlijk nog niet wat hij bedoelde. Toch kwamen we er meestal wel uit. Doorgaans waren we niet meer dan voorbijgangers van elkaar. We groetten elkaar en gingen beiden onze weg.

Doordat communiceren niet tot lastig ging, ging ik hem ook wel eens uit de weg. Ik ben wel eens een kwartier langer boven blijven hangen omdat hij voor de makelaars de parkeerplaats aan het vegen was. Dat hoefde hij niet te doen. Dat deed hij omdat hij zijn spullen in het schuurtje mocht zetten. De afgelopen jaren zag ik hem steeds minder en als ik hem zag, zag ik dat de tand des tijds hem in zijn greep had. Het wandelen werd schuifelen en hij ging steeds krommer lopen. Toch leek hij nog altijd plezier in zijn werk te hebben. Nog altijd stopte hij even om zijn hand op te steken als je langsliep.

Maar de tuinman is niet meer. Hij schoffelt niet meer, hij harkt niet meer en hij zwaait niet meer. De Wezentuin is zijn tuinman kwijt. Een stukje van de Wezentuin gaat met hem heen. Hij zal gemist worden.

Job Schepers

De blogs worden geschreven op persoonlijke titel en vallen buiten de verantwoordelijkheid van de redactie. Het zijn geen journalistieke producties, maar stukken gevormd vanuit mijn mening. Ik ga graag de dialoog aan. Dat kan via Facebook onder het bericht, maar ook via de mail. Ik probeer altijd overal op te antwoorden.