Bestuurder in coronatijd - Samen coronaproof

Mijn columns begonnen in het coronatijdperk om aan te geven hoe het nu gaat op Texel en wat corona met zich meebrengt. Op deze manier hoop ik een beetje perspectief te geven om door de coronatijd heen te komen.

Ik weet niet of je op Texel echt een ander beleid moet voeren dan op andere plekken. Strenger dan landelijk is sowieso geen optie

Om maar met de deur in huis te vallen: het is steeds lastiger om nog iets aan papier toe te vertrouwen dat helpt deze crisis door te komen. Inmiddels weten we allemaal echt wel wat verstandig is en wat juist niet, in de strijd tegen de verspreiding van het virus. En nog steeds hoor ik uit de samenleving dat als er iets op Texel wordt geconstateerd, er direct actie wordt ondernomen. Dat blijkt ook wel als we het coronadashboard voor Texel volgen: een toename van het aantal besmettingen duurt nooit lang. Het lijkt gewoon, maar ik ben er meer en meer van overtuigd dat die aanpak ervoor heeft gezorgd dat we het virus in toom hebben weten te houden. Vergelijk Texel maar eens met de rest van de Noordkop…

Natuurlijk doet iedereen zijn of haar best dat virus hier in toom te houden. Het zou echter wel fijn zijn als die inzet ook ‘beloond’ zou worden. Niet alleen door een waardering van mij of van je omgeving, maar ook door versoepelingen in het beleid.

Ik weet niet of je op Texel echt een ander beleid moet voeren dan op andere plekken. Strenger dan landelijk is sowieso geen optie, maar als we meer ruimte toestaan is het risico dat het virus niet beheersbaar blijft ook reëel. Sec kijkend naar de landelijke cijfers kan ik ergens wel begrijpen dat er nog niet veel versoepeld wordt. We zullen het moeten hebben van creativiteit binnen de mogelijkheden die er zijn. Ik hoop bijvoorbeeld dat de extra standplaatsen voor ondernemers tijdens Pasen een succes worden.

En toch ben ik van mening dat de beperkingen niet heel lang meer moeten duren. Dat is niet omdat ik twijfels heb bij de cijfers of de druk op de ziekenhuizen, maar omdat de situatie sociaal, maatschappelijk en economisch niet lang meer houdbaar is. Daarbij: de maatregelen die zijn genomen om het virus in te dammen, raken sleets en werken daarom minder goed.

Het rijksbeleid heb ik altijd verdedigd en dat blijf ik ook uitdragen. Toch vind ik in deze fase dat er een kritisch geluid gegeven mag worden. We zitten in een slotfase, waarbij de overheid te weinig uitgaat van de eigen verantwoordelijkheid. Een slotfase waarin er weliswaar nog stevige risico’s zijn aangaande ziekenhuisbezetting enerzijds, maar waarin anderzijds ook de kwetsbare groepen al zijn gevaccineerd of dat bijna zijn. Met het jaar dat we achter ons hebben erbij opgeteld leidt dat bewust of onbewust (!) tot calculerend gedrag van steeds meer Nederlanders in plaats van het opvolgen van de maatregelen, of tenminste je best doen verspreiding van het virus in te dammen.

Ik ben geen wetenschapper, maar zou wel eens onderzocht willen zien of die opvatting ook niet een belangrijke verklaring is voor de toename aan besmettingen.

In april of mei zal het nog onverstandig zijn in grote groepen samen te komen. En afstand houden is nog steeds het devies, net als handen wassen en vermijden dat teveel mensen elkaar ontmoeten. Als we dát met ons allen nog twee maanden vol houden, zijn we volgens mij een heel eind. Ik denk dat omdat de groep 60-75 jaar in april ook al goeddeels ingeënt zal worden en de groep boven de 75 dan al geheel is gevaccineerd.

Dan ga we na de crisis wat mij betreft eens goed kijken welke maatregelen nu écht effect hadden en welke niet. En of de maatregelen in de tijd hun effect bleven houden.

Voor nu: net als vorig jaar werken we met het eiland aan een coronaproof Texel. U zult de maatregelen uit 2020 herkennen die we uitdragen aan toerist en eilander. Er is wel een verschil: ik hoop dat het uiterlijk 1 juli allemaal niet meer nodig is!

Michiel Uitdehaag