“Bewegen belangrijk, maar de koffie ook”

Zodra Laura Boon zich omdraait, gaan de ballen die eigenlijk op de grond moeten blijven ineens een stuk hoger door de lucht. De sfeer is opperbest tijdens het wekelijkse uur van de balansgroep van Therapie Wolf. Naast een manier om fit te blijven, ook een sociaal uitje. Hoofdredacteur Job Schepers doet een weekje mee. Zijn verslag...

Ik had geen idee dat je zoveel verschillende oefeningen vanuit je stoel kon doen

Het is een drukte van jewelste bij de oefenzaal van Therapie Wolf aan de Jonkerstraat in Den Burg. Een groep van een stuk of vijftien Texelaars maakt zich op voor de training onder begeleiding van Laura Boon en Daniël Montesinos. De sfeer is amicaal en er wordt eerst uitgebreid de tijd genomen om de laatste week door te nemen. “Heeft iedereen de storm weer zonder schade overleefd? We strekken het linkerbeen naar voren en tik met je tenen de grond aan, daarna het been naar achter en dan probeer je met je hakken de grond aan te tikken. Goed doorstrekken, als het goed is voel je dan je kuiten.”

Terwijl Laura de week doorneemt, worden de eerste oefeningen ingezet. Ondertussen nemen Michael Noorlander en Daniël deelnemers uit de groep om er individuele oefeningen mee te doen. Ik doe enthousiast mee en bij de eerste oefening waarbij we onze benen in de lucht moeten houden, voel ik dat enthousiasme van de sportschool een dag eerder. Ik zie dat ik mijn benen minder hoog heb dan mijn buurvrouw en herstel dit snel. We moeten er beiden hard om lachen. Zij is in de tachtig, ik in 37, dus het is wel zo eerlijk dat ik de les begin met de sportschoolpijntjes van een dag eerder.

De groep bestaat uit twee mannen en dertien vrouwen. “De gemiddelde leeftijd is 84 Job en de totale leeftijd iets van 1200. En zie hoe fit en vrolijk ze allemaal zijn. Het enige waarover hier wordt geklaagd, is het weer”, vertelt Laura tevreden. “Omhoog houden die benen he”, vervolgt ze en spontaan gaan er weer dertien paar benen verder omhoog. Er wordt gerust wat valsgespeeld als ze niet oplet, maar over het algemeen wordt er goed meegedaan.

De oefeningen zijn divers en ieder onderdeel van het lichaam komt aan bod. Eerst de armen, dan de benen en ook de rug wordt niet gespaard. Ik had geen idee dat je zoveel verschillende oefeningen vanuit je stoel kon doen. Ik vraag mijn groepsgenoten of ze er ook daadwerkelijk baat bij hebben. “Ik voel het wel hoor als ik hier ben geweest. Tijdens corona konden de groepslessen een tijd niet doorgaan en toen voelde ik hoe stijf ik was geworden. Ik ben blij dat ik weer wekelijks kan”, vertelt één van de vrouwen. 

Een ander vult aan: “Ja, ik merk gewoon dat ik soepeler blijf en het is hartstikke gezellig. Achteraf drinken we altijd met zijn allen een kop koffie, dat is een belangrijk onderdeel van het sportuur.... Lachend: “Het belangrijkste eigenlijk.” De rest van de groep lacht vrolijk mee.

Michael is voor het eerst bij de groep en stelt zich voor. “Ik ben een echte Texelaar. Wat mijn achternaam is? Noorlander.” Weinig blikken van herkenning en Michael stelt nuchter vast: “Niet beroemd of berucht dus.” 

Tussen alle grappen en grollen door wordt er wel degelijk bewogen. “Iedereen doet mee waar die kan. We proberen nu op te staan en als het lukt zonder handen. Lukt dat nu niet, dan gebruik je je handen wel”, spoort Laura aan. Negentig procent gaat zo staan en ik roep door de zaal: “Ik zie dat hier geen sta-op-stoelen nodig zijn. Dat is goed nieuws.”

Het enthousiasme van de ouderen is aanstekelijk en ze lijken geen enkele hinder te hebben van de jonge deelnemer in hun midden. De buurvrouw heeft het nog meer naar d’r zin wanneer de volgende oefening aan bod komt en blijkt dat ze beter in het spelletje is dan haar vijftig jaar jongere buurman. Het is een oefening waarbij gelijktijdig wordt geoefend met het linkerbeen en de rechterarm en het rechterbeen en de linkerarm. 

“Als het lukt, proberen we het ritme van de linkerhand met de rechtervoet te volgen en andersom. Niet teveel bij nadenken, gewoon doen”, spoort Laura nog aan. Het mag bij mij weinig baten, maar de buurvrouw doet het met haar ogen dicht. Letterlijk.” 

In de oefeningen die volgen doen we het roeren in een grote pan erwtensoep na, draaien we zo ver mogelijk van links naar rechts en draaien we rondjes achter de stoel. Ik ben blij als ik dit allemaal nog een beetje kan op mijn tachtigste. We eindigen met een schreeuwoefening, tot mijn verbazing. Bernard Wolf legt uit waarom: “Ouderen verleren het schreeuwen. Als ze vallen, kunnen ze vaak slecht om hulp roepen met alle gevolgen van dien. Daarom zijn we deze oefening begonnen.” Aan de hoeveelheid decibels van sommige ‘schreeuwers’ is vast te stellen dat er nog wel wat geoefend mag worden. Het heeft geen invloed op de sfeer. 

Het uurtje sporten bij Wolf laat zien dat zelfs mensen die aan een rollator gekluisterd zijn, nog uitstekend kunnen bewegen.

75 procent

In 2019 belandden 109.000 mensen van boven de 65 jaar op de spoedeisende hulp na een val. 80.000 daarvan hebben ernstig letsel als hersenenletsel of botbreuken, 75 procent.