Met elkaar in gesprek

3 januari 2022, 21:45 Algemeen Vanuit de lokale politiek

Dit is een politieke mening van de PvdA pro Texel

Als wethouder kom je nog eens ergens, en spreek je veel mensen. Ik vind dat een leuke bonus aan deze toch al eervolle functie. Want 2021 was dan in veel opzichten een waardeloos jaar, er gebeurden ook mooie dingen. En overal kwam ik mensen tegen die met veerkracht en plezier samen bezig waren. En daarmee voor broodnodige energie zorgden, ook voor dit jaar.

Want ook 2022 zal geen standaard jaar worden. Corona is voorlopig nog niet weg. Gas blijft duur. De woningcrisis is niet opgelost. Enzovoort, enzovoort. En ook op ons eiland zullen er dingen gebeuren waar je niet mee eens bent, of waar we, zelfs met zijn allen, geen grip op hebben.

Ik houd er niet van, geen grip hebben. Van onmacht voelen. Kan ervan gaan stampvoeten. Bevriezen gebeurt ook wel eens. Of ik ga er gekke dingen van roepen, zoals: er moet nú een visie komen! Ik geef toe: het was ook een van de redenen om de politiek in te gaan. Om vanuit die plek dingen voor elkaar te krijgen voor Texel.

Het zit altijd ingewikkelder in elkaar dan je denkt

Kritisch blijven kijken naar wat er om je heen gebeurt, is heel verstandig. Wat ik probeer te voorkomen, is dat mijn kritiek zich omzet in wantrouwen. Het leven is geen Hollywoodfilm met helden, slechteriken en complotten. Hoed je voor ‘leiders’ die voor alles een eenvoudige oplossing hebben. Het zit altijd ingewikkelder in elkaar dan je op het eerste gezicht denkt. En dat maakt het juist zo fantastisch. Elk mens heeft vele gezichten en kwaliteiten. En elke uitdaging kan op tig manieren worden bekeken.

Ik kom dat in veel gesprekken tegen. Het is mooi om met mensen te spreken die verstand hebben van hun vak, passie hebben voor iets op het eiland of diep betrokken zijn bij een bepaalde zaak. Het brengt altijd nieuwe informatie en nuance naar boven. Het laat ook zien dat het in onze ingewikkelde samenleving onmogelijk is om met alles vooraf rekening te houden. Op alles grip te hebben. Of alles in je eentje te doen. We zullen moeten vertrouwen op anderen.

Accepteren dat onzekerheid bestaat, vraagt om flexibiliteit. Om acceptatie dat dingen soms anders lopen. Het vraagt ook om eerlijkheid en openheid. Vooral van de mensen en organisaties die invloed en macht hebben. Die moeten geen valse zekerheden bieden, eerlijk zijn over hun afwegingen, open staan voor nuances en informatie van anderen en continue werken aan vertrouwen. Daar moeten ze nog veel meer hun best voor gaan doen dan nu.

Waar als samenleving goed omgaan met onzekerheid niet om vraagt, is afsnauwen, afrekenen en verdacht maken. Want dat leidt bij de ander vooral tot geslotenheid, risicomijding, starheid en een fixatie op controle. En dat lijkt mij geen recept voor succes.

Het gekke is dat ik die bovenstaande houding vrijwel alleen maar tegenkom op internet of in grote groepen. Vrijwel nooit in persoonlijke gesprekken. Natuurlijk, we staan bekend om onze luide mening. Om recht voor zijn raap te zijn. Iemand even lekker de oren wassen, vinden we mooi, daar zijn we zelfs trots op. Dat is Texelse cultuur.

Daarachter, een beetje verscholen, zit die andere Texelse cultuur. Die volgens mij veel belangrijker is geweest in de geschiedenis van ons eiland én veel belangrijker om samen verder te komen. Dat is de cultuur van samenwerken, van meebewegen met de seizoenen en het getij. Dat is de cultuur van nuances, acceptatie van de ander en diepgewortelde overtuiging dat we het toch echt samen met elkaar moeten doen.

Die cultuur mag van mij wel wat meer ruimte krijgen op het eiland, wat vaker openlijk uitgesproken en toegejuicht. In ieder geval zeg ik: Blijf met elkaar in gesprek, luister naar elkaar. Ik kijk uit naar alle goede gesprekken en ontmoetingen die er nog komen en wens iedereen de positieve energie toe die dat geeft!