Zon, zee en GHB

Terwijl ik een pilletje weg slik bij mijn kop koffie en de laatste cocaïne onder mijn neus wegveeg, schrijf ik deze blog. Als Koger in wintertijd is het niet makkelijk, zo begrepen wij vandaag. 

Ik doel op het stuk dat op de website van Vice staat te lezen. Voor wie het niet gelezen heeft, zal ik even een passage delen: "Maar in het laagseizoen is er weinig te beleven en zoals wel vaker gebeurt als de verveling toeslaat, grijpt de lokale bevolking dan naar de fles en naar de drugs. Via iemand die op het eiland werkt hadden we gehoord dat er wel erg veel drugs wordt genuttigd."  Ja, drugs is een probleem. Dit artikel suggereert echter dat het overgrote deel van de Koger bevolking de hele winter strak staat van alle mogelijke soorten drugs. We zouden ons de pleuris vervelen en oh wee als je 'buitenstaander' bent. Dan kom je er niet tussen. Ik citeer één van de ondervraagden: "Ik heb zes jaar lang moeten vechten voor mijn plekje. Zo lang duurde het voordat ik hier een beetje geaccepteerd werd. Als je niet van het eiland komt hebben die jongens geen respect voor je, zeker in het begin niet".

Ikzelf woon hier in oktober vijf jaar en hetzelfde geldt voor mijn vriendin. De Koog is een plaats waar ik mij vanaf het begin welkom heb gevoeld. Alleen de dagen nadat ik mijn dorp in de krant een spookdorp had genoemd, was het iets minder aangenaam. Daar zit ook de crux. Ook ik schreef toen over iets waar ik de nuance niet van begreep. De winter lijkt saai als je er niemand kent en de gang van zaken in het dorp niet kent. De hele zomer wordt hard gewerkt en is er geen tijd voor elkaar. In de winter is die tijd er eindelijk. Het zijn de gevaarlijkste avonden om uit te gaan. Niet vanwege het Mexicaanse drugskartel dat hier schijnbaar de overhand heeft, maar vanwege avondjes die in een intiem gezelschap erg gezellig zijn en tot veel te laat duren. De werkdag daarop kan dan wel eens vies tegenvallen. Dat we dan niet vies zijn van een biertje en een Juttertje klopt. Het maakt ons geen notoire drugsgebruikers. Wie er in zes jaar niet in slaagt om geaccepteerd te worden, moet misschien eens bij zichzelf te rade gaan en open staan voor anderen. Vanaf dag één werden Josefien en ik gevraagd gezellig aan te schuiven in het gezelschap. Niet alleen in onze stamkroeg De Jutter, ook in andere cafés. 

Hoewel de bedoeling van het stuk vast goed is en ik de drang van de jeugdige journalist ken, rammelt het stuk aan alle kanten als een auto die zelfs bij de meest schimmige garage niet meer door de APK komt. "In het dorpje De Koog, waar jonge Texelaars elke zaterdag uitgaan, zijn in het laagseizoen drie kroegen open: café de Bilder, Babbels en De Toekomst. Omdat er nauwelijks toeristen op het eiland zijn, is de rest gesloten."  In de bijna vijf jaar dat ik hier woon, is er geen één avond zo weinig open geweest. Sterker nog, is er überhaupt een kroeg die behalve een vakantie in het laagseizoen gesloten is? Nee. 

De jongens zouden ook bedreigd zijn. Dat is niet leuk en niet goed te praten. Toen ik in 2014 mijn artikel  over drugs schreef, kreeg ik ook bedreigingen binnen. "We weten dat je vriendin dit weekend alleen thuis is", was de ergste. Dat is niet leuk, je moet er aan de andere kant ook niet teveel van onder de indruk raken. De meeste dealertjes zijn loopjongens van de echte jongens en stellen echt niet zoveel voor als ze zelf zouden willen. Je zou hier bijna het idee krijgen dat het een wonder is dat we nog leven en de Siciliaanse Maffia mietjes zijn, in vergelijking met onze onderwereld. Het Texels onderzoek spitst zich bovendien volledig toe op De Koog, terwijl ik denk dat het in Den Burg niet beter is. Dat het allemaal wel meevalt, is geen reden om achterover te leunen. Drugs is geen zeldzaamheidje in De Koog en ook ik weet bij wie ik het moet krijgen. Het is echter nog altijd een ruime minderheid die zijn avond zo invult en een een flink aantal van de horecazaken heeft de bekende dealers de toegang al ontzegd. 

Ik ben voor een kritische houding, maar die moet wel goed onderbouwd zijn en niet gestoeld zijn op één weekendje De Koog, een paar gesprekjes en een bende met aannames. "Misschien is juist het feit dat er zo'n hechte, gesloten gemeenschap is en ongeveer iedereen elkaar kent, de reden dat iedereen elkaar aansteekt om te slikken en te snuiven. De oeverloze saaiheid van het eiland in het laagseizoen is er in ieder geval zeker een oorzaak van", zo meldt het artikel. Ik nodig de jongens dan ook van harte uit om nog eens een weekend langs te komen om de ware kant van De Koog en de rest van Texel te zien. Nee, het is niet allemaal goud wat er blinkt. Maar als ik het stuk lees hebben wij het minder dan een gemiddelde inwoner van Syrië midden in IS-gebied. Ik ben niet de koning van de nuance, maar jongens: jullie zijn in jeugdige overmoed Alice in Wonderland binnen gewandeld en het zicht verloren voor de waarheid. Jullie hebben vooraf bepaald wat voor verhaal jullie wilden maken en daardoor vergeten de oogkleppen af te zetten. Geeft niet, iedereen maakt fouten. In De Koog weten ze dat ik tot op de dag van vandaag kritisch ben over het dorp en dat ook regelmatig opschrijf. Van subjectiviteit is echt geen sprake. Maar dit verhaal was zover af van de waarheid dat ik hoop dat niet te veel mensen het als waarheid aannemen. Blijf de volgende keer minstens een maand voor onderzoek. 

Ik sluit af met met twee passages uit de Probleemanalyse en adviesrapportage Drugs op Texel van het Trimbos Instituut: "Uit het onderzoek van het rioolwater van de RWZI van Texel is naar voren gekomen dat in de kernen die aangesloten zijn op de bemonsterde RWZI een duidelijk verbruik te zien is van de onderzochte in de Opiumwet genoemde middelen, met uitzondering van methamfetamine (KWR, 2015). Volgens KWR is er in vergelijking met een gemeente van vergelijkbare grote als Texel, sprake van een lager gebruik van amfetamine en MDMA en een hoger gebruik van cannabis en cocaïne. Bij de interpretatie van deze gegevens houden we rekening met de onzekerheden die dit onderzoek met zich meebrengt." De andere passage luidt: "De stakeholders geven aan dat er geen sprake is van grote overlast door gebruik (en handel) van drugs. Er is wel sprake van kleinschalige overlast in de vorm van vernielingen, vervuiling (rotzooi, gebruiksresten, graffiti) en geluidsoverlast. Dergelijke overlast is geconstateerd op hangplekken (met name bij de container), rondom scholen en in uitgaansgebieden. Er zijn bijna geen grote incidenten voorgevallen in het kader van drugsgebruik (en handel)."