De echte Texelaar

"Vind je het gek? Hij is ook geen echte Texelaar!" De kennis die de opmerking maakt, trekt er een vies gezicht bij. Als ik antwoord dat ik ook maar ben aangespoeld, krijg ik terug dat dat toch echt wat anders is. Wat maakt iemand een echte Texelaar vroeg ik mij sindsdien af.

Moet de rasechte Texelaar hier alleen geboren zijn of moet je familie al een bepaald aantal generaties op het eiland wonen en zo ja, hoeveel generaties dan? Als je de pech hebt om net als vele Texelaars in het ziekenhuis van Den Helder geboren te worden, ben je dan voor de rest van je leven een Helderse kraai en minder Texelaar dan iemand die toevallig thuis geboren werd?  Zelf ben ik al flink wat jaren op Texel en voel me niet per se minder of meer Texelaar dan iemand anders. Ik vind de gebruiken erg interessant en vind het ook leuk om maar daarin te verdiepen. Mijn kast staat vol met (geschiedenis)boeken over Texel en ik weet meer van het eiland dan menig Texelaar. Toch maakt mij dat geen Texelaar. Ik blijf gezellig importtexelaar en dat bevalt mij ook prima.

Als we naar de feiten kijken hebben we steeds meer import, aangezien het aantal thuisgeboorten flink daalt. We hebben nog genoeg Boonen, Wittes, Drossen en Kikkerts', maar het merendeel van mensen die die achternaam dragen, spreken het dialect al niet meer. Is iemand die hier twintig jaar woont en van alles heeft bijgedragen aan de samenleving minder Texelaar dan iemand die hier al zijn hele leven woont en niets gedaan heeft? Onze ereburger Jan Wolkers was geen Texelaar en onze eilanddichter ook niet, zij woont hier niet en werd hier niet geboren. De redacties van de lokale media worden bezet door grotendeels niet-Texelaars en ook de VVV wordt aangestuurd door een overkanter. 

En import is niet zo slecht, hoor. Het voorkomt dat je nicht ook gelijk je vrouw is of je broer je zwager. Dat import er altijd al geweest is, zie je ook wanneer je over het eiland rijdt. "Leiden", "Hunsingho", "Tubantia", "De Krim"; het zijn zo maar wat namen die hier niet vandaan komen, maar al opduiken in het archief van de krant in de jaren '30 van de vorige eeuw. Zijn nieuwe bewoners op die manier ook geen onderdeel van de Texelse cultuur? En dat er nieuwe mensen bijkomen, betekent niet dat tradities verdwijnen. Bij de Meierblis drommen toeristen, Texelaars en aangespoelden altijd heerlijk samen. Aangespoelden en autochtone Texelaars bundelen spontaan de krachten wanneer iemand kritiek heeft op het eiland. "Hij woont hier niet eens!" Zo zie je maar weer, die importtexelaar schuift in zijn opmerkingen al dicht naar de gewone Texelaar van het openingscitaat. Wees niet bang voor wat nieuw is, maar omarm het. En behoud wat goed was, maar keer je niet af van alles wat verandert.