Griês en koud

In de rubriek ‘Op sien Tessels’ schrijven de leden van de dialectgroep met regelmaat een bijdrage voor deze krant. Ditmaal weer een bijdrage van Gerard Kuip die de dichtpen ter hand heeft genomen.

Griês en koud

Weinig te doên en te beleve deuze tiêd,

de netuur in rust, ruug en rommelig siet.

Niet zó veul te siên, ’t lond, leeg, kaal,

maar luchte os zééje, donker, gries, vaal.

Temet gien feugels, make amperon geluud,

foêle dot ’t aars wordt, trekke na de Zuud.

Soorte die bluuve wille, salle moete wenne,

kenne se perbere, of se d’r wel teuge kenne.

‘t Is koud, je siet feugels om huuze struune,

skorrele se d’r kossie bee mekaar in tuune.

Tjakkers, swort, griês, wroete mit bòòlle vere,

olle blaadjes om, doêne dot héél wot kere.

Mit kraale-óógies, die houwe olles in de gate,

ondertusse ’n bééssie, wurrempie, na binne late.

’t Is meskiên amperon genog om fon te leve,

ken gien kwaad om se d‘r wot bove-op te geve.

Kleine zangertjes die dut niet hodde ferwacht,

komme de winter zeker niet deur op eige kracht.

’t Is mit de vorst gien doên, om te soeke na ete,

goed dot veul mèènse, ’t don niet of late wete.

Hange pinda’s foor se op en bòòltjes vet,

geniete fon hunnies kunsies en redde see ’t net.

Hellepe is nódig, ’t minste dot je doên ken, hoor,

olle feugels de winter deur, deer gane wee foor.

’t Stiekelforreke, het ok ’n skuulplekkie opsocht,

hèèw ‘m, ‘r na toe kruupe siên, mit ’n ombocht.

Bluuft, ’n paar maande, onder ruugte, goed toedekt,

sien eige niet eerder siên laat, os ’t sontje ‘m wekt.

Krigt de kriebels, os sien hort, weer horder slaat,

aans na ’n leuk stiekelvrouwtje op soek gaat.

’t Is oltóós ‘n héél gedoên mit die rot stiekels, sèèg,

komme ’r jonkies, konne se ’r toch mee overweg.

Weer ’t om gaat, is overleve, dot wil iederiên,

‘r foor zorrege dotte se mekaar naggeres siên.

De mééste mèènse, hèèwwwe ’t ok niet, op zok weer,

dot de koud ok maar gauw mag gaan deuze keer.

Deer hèèwwe wee aars hillegaar niks over te fertelle,

je ken niks aars doên os ofwachte wot wee krigge zelle.

Leste keer benne wee ‘r ’n hééle tiêd mooi mee weest,

wordt ’t gauw foorjaar, sèèg je, benne ‘r aardig deursjeesd.

Gerard Kuip Nzn.