Hartverwarmend

Je kent het wel, "een ongeluk zit in een klein hoekje", nou echt niet of misschien juist echt wel. Ik heb gekeken en toch niet gezien, ook dat kan en klapbang. Een enorme botsing, een gillende hond en je ligt opeens in de greppel....

Andere auto, (overkants) gezin met twee kleine jongens, kwam ook wonder boven wonder zonder letsel de auto uit. Veel blikschade en dan stilte....

Heel veel aardige mensen, een brandweerman/buurtbewoner was als eerste bij me, aardig en rustig, een lieve brandweervrouw deed me een lekkere warme muts op, keek de hond even na, vroeg meerdere keren of ik echt niks mankeerde. Politie arriveerde, ook rustig en vriendelijk. Auto werd weggetakeld.... en dat is het dan.

Naar huis gelopen en net koud opgevangen door m'n dierbare huisgenote of er wordt gebeld. M'n zwemvriendinnen hebben gehoord van de klap en weten dat ik zonder auto m'n geld niet kan verdienen dus stellen ze voor een crowdfunding voor me op te starten, of dat mag... Uh ja, graag...

Jeetje kreetje..... een paar dagen later.... is er al zoveel geld binnen, ben er confuus en verlegen van, daarom deze brief waarin ik alle lieve Texelaars, zwemmaatjes, lesclubvriendinnen, koorleden, bekenden, onbekenden, anoniemen, heel hartelijke wil bedanken en ook wil ik benadrukken dat er nog zoiets als saamhorigheid en vrijgevigheid bestaat. Het zijn rare en moeilijke tijden voor veel mensen en ik ben geen Texelaar maar voel me hier wel heel erg thuis, ook al woon ik hier pas twee jaar. Mijn dank dus aan al die lieve mensen die me hebben geholpen. Zonder sentimenteel te zijn of te worden, wil ik bij deze laten weten dat ik zo enorm trots, dankbaar en blij ben dat ik deel uit mag maken van jullie samenleving, jullie eiland en ik hoop daar een piepklein beetje aan toe te kunnen voegen, met wie ik ben en wat ik doe.

x

Sabien Bosman,

Den Burg