Eenden en hommels

Toen de coronacrisis ook Texel in zijn greep nam, besloot redacteur Job Schepers iedere dag minstens vijf kilometer te gaan wandelen. Tijdens zijn wandelingen over het eiland valt hem van alles op. Hij kwam zo tot het volgende idee. De eerste editie van 'Over het eiland'

Eenden en hommels

De natuur en ik, we houden van elkaar, maar kennen elkaar niet. Ik herken een hommel, maar zou niet weten welke ondersoort het is. Ik herken een merel, maar als ik door het bos loop moet je mij niet vragen welke soort ik hoor. Mooi vind ik het wel. In de bijna vijftig wandelingen die ik maakte zag ik bijzonder veel eenden en hommels. Nu liep ik sinds 16 maart zo'n 460 kilometer, terwijl het er voor de crisis iets meer waren dan dertig in de maand. Het kan dus twee dingen betekenen: of er zijn meer eenden en hommels of het is mij niet eerder opgevallen, omdat ik meer in de natuur ben.

Tijdens mijn wandelingen maak ik veel foto's, net als mijn wandelgenoten. Hierdoor leer ik beetje bij beetje meer. Vooral dankzij Sytske Dijksen kan ik nu langzaam maar zeker planten herkennen die ik eerder vooral 'mooi' of 'leuk vond. De inmiddels uitgebloeide krentenboompjes, de dotters, wilde hyacinten en ga zo maar door. Op de planten komen we later wel terug. Nu even naar de eenden en de hommels. Ik legde mijn observatie maar eens gewoon voor aan Erik van der Spel, boswachter bij Staatsbosbeheer. Hieronder zijn antwoord.

Erik van der Spek

Dat is nog lastig te zeggen. Nu het rustiger is kunnen zaken ook meer opvallen omdat ze niet in de ruis van de drukte verdwijnen. Met de wilde eend gaat het al jaren niet erg goed in Nederland. Het zou kunnen dat doordat het veel rustiger is op Texel soorten zich meer laten zien dan normaal. Aan het einde van het broedseizoen wanneer de gegevens verwerkt zijn van de gebieden die zijn gemonitord kunnen we terug kijken. Ik ben bijvoorbeeld erg benieuwd of er nu strandbroeders gaan nestelen op plaatsen waar zij dit in andere jaren niet deden. Maar misschien ook duinvogels dichter bij paden dan normaal. Dit kan ook een risico zijn dat juist deze nesten gaan mislukken doordat het geleidelijk aan weer wat drukker wordt buiten en we bovendien de indruk hebben dat het kleinere aantal bezoekers relatief vaak denken dat de gewone regels (hond aan de lijn, niet buiten de toegankelijke paden komen) nu niet van toepassing zijn, iets waar we vanuit Staatsbosbeheer de komende tijd extra aandacht aan zullen besteden. Staatsbosbeheer heeft in De Slufter een afzetting voor strandbroeders wat verplaatst om het nest van een bontbekplevier veiliger binnen de afzetting te krijgen. Nu komt het vaker voor dat een bontbek ergens gaat broeden waar dit soort hulp nodig is, dus aan dit ene geval zijn nog geen conclusies te verbinden. 

Wat hommels betreft, op dit moment zijn de koninginnen bezig met de start van het volk voor dit jaar. Maar een deel is waarschijnlijk nog niet begonnen. Ik heb voorlopig de indruk dat er (nog?) weinig akkerhommels zijn maar dat het met steenhommel en moshommel wel redelijk goed gaat. Voor de laatste soort is Texel landelijk een belangrijk gebied. Van de andere soorten heb ik nog geen beeld hoe het er relatief mee gaat. 

In de duinen zijn er grote verschillen tussen de hoger duinen en de valleien. In de hoge delen heeft de droogte veel effect. Dit kan als de neerslag weer wat terugkeert gunstig uitpakken wanneer de snel groeiende grassen hier een tik van gekregen hebben en de andere planten die later starten daardoor minder concurrentie wat ook weer gunstig is voor de beestjes die van die planten leven, die weer voedsel zijn voor jonge vogels die nog uit het ei moeten gaan komen. De valleien zijn nog relatief nat, dankzij de hoge grondwaterstand door de neerslag in februari. Die beginnen nu droog te vallen, zoals dat hoort. Dat betekent voor onze buren dat er nog steeds grondwater richting de polder stroomt. 

Al met al weer een interessant jaar om te volgen wat er gebeurt. 

Volgende keer

Ik zal volgende week weer een vraag stellen aan iemand uit het werkveld. Dat kan naast een boswachter ook mijn plantenjuf Sytske Dijksen zijn, of vogelaar Marc Plomp, een boswachter van Natuurmonumenten en niet te vergeten een boer. Er is zoveel te zien en zoveel te leren dat ik nog wel wat munitie heb. Heeft u zelf dingen die zijn opgevallen in het Texelse landschap, laat het vooral weten. Voor de duidelijkheid: dit moet een gezellige rubriek worden en geen zeikrubriek. 

Tot de volgende keer.

Job Schepers