"Voor de Texelaars, welkom thuis"

De wind huilde door de bomen. Wat was het koud! Vader en moeder konijn keken elkaar aan. Waar moesten ze heen met de kleintjes nu hun hol in het Utrechtse bos platgereden was door machines? Tweebeners gingen er huizen bouwen hoorde vader.

Andere konijnen vertelden dat er op Texel nog genoeg plek was om een nieuw hol te graven. Maar hoe kom je als konijnenfamilie aan boord bij TESO zonder dat je in een kooitje van een tweebener zit? Andere konijnen wilden het niet eens proberen. Moeder was ook niet direct enthousiast. "Wat als de Texelse konijnen en tweebeners ons niet accepteren?" jammerde ze. Maar zoon konijn stelde haar gerust: "Ik heb gehoord dat men op Texel heel gastvrij is!" De keuze was snel gemaakt.

Vliegensvlug pakte de familie hun rugzakjes in met alleen eten en hun tandenborstels gemaakt van wortel. Het was een lange reis. Gelukkig konden ze ook een stuk meerijden in een vrachtwagen. In Den Helder aangekomen werd het kleinste konijntje eropuit gestuurd om een open caravan te vinden op het opstelterrein waar de familie zo in kon hopsen.

's Avonds laat kwamen ze op een vakantiepark bij De Cocksdorp aan. Vliegensvlug glipten ze de caravan uit en renden de duinen in. Daar botste moeder tegen een duinkonijn aan en ze vertelde hem het hele verhaal. Hij bood hen direct onderdak aan. Zo kon de familie nog even uitrusten voordat ze hun eigen hol zouden graven. Alle vrienden van het duinkonijn kwamen om samen een kerstmaal te eten en de familie mocht zo aanschuiven.

Ze voelden zich welkom! Er was alleen een ding wat ze niet begrepen: Waarom zei de TESO dame: "Een goed verblijf op het eiland en voor de Texelaars; welkom thuis."? Waarom ze de nieuwe inwoners niet verwelkomde zal altijd wel een mysterie blijven... 

Liny Petersen