Kim Jong-un zou jaloers zijn

Het vertrouwen in de lokale politiek is niet zo hoog, zo bleek uit de laatste raadpleging van TipTexel.nl. Ondanks dat ik van mening ben dat onze wethouders en de raad het helemaal niet zo slecht doen, heb ik wel een mening over het waarom van dit wantrouwen. Ondanks herhaalde beloftes van het 'betrekken van de burger in de besluitvorming', zou de communicatieafdeling van de Noord-Koreaanse Kim Jong-un af en toe jaloers op de manier waarop het gemeentenieuws wordt gestuurd.

We merken het de laatste periode als pers steeds vaker. Een simpele vraag blijkt hogere wiskunde. Dat ligt niet zozeer direct aan de communicatie-afdeling overigens. Zij zijn afhankelijk van ambtenaren en zelf lijken ze vaak bang om iets verkeerds - of teveel te zeggen. Als we antwoord krijgen, is het regelmatig op de helft van de vragen of zelfs geen antwoord op de daadwerkelijke vraag. Die vraag wordt dan handig ontweken door een behendige ambtenaar in de diepe krochten van de Doema. Het maakt ons werk niet makkelijker. Neem nou De Waag. Maanden - dit is niet eens overdreven - stelden we vragen over De Waag. Hoe kan het dat een onderzoek naar de bouwkundige staat zo lang moet duren? Een gemiddelde slaapkamer is groter dan dat hutje. Na een flink aantal halve antwoorden, vroegen we dan maar het rapport op. Dit gaf al een antwoord op een aantal van onze vragen, maar er bleef veel onduidelijk. Dan is er deze week een informatiebijeenkomst in de Stayokay over de plannen voor het centrum en 'tadaaaaa'. Alles ligt op tafel. 

En daar schuurt het volgens mij. We zijn beland in een constructie, waarbij de gemeente denkt te bepalen wanneer en hoe het nieuws naar buiten wordt gebracht. Dat is een luxe die zij tot in zekere mate hebben, maar het helpt niet bij de band met de burger. "We zullen vroegtijdig communiceren en de burger intensief betrekken", betekent eigenlijk "We zullen op een moment dat het ons schikt de informatie naar buiten brengen." Je moet er ook niet aan denken dat je van alles moet aanpassen omdat het voetvolk in opstand komt. Dat is maar lastig. De vrije journalistiek wordt regelmatig getraineerd door het niet of erg laat antwoord krijgen op vragen. Als tijdelijke personele onderbezetting daaraan ten grondslag lag, zou geen lokale journalist hier echt een punt van maken. Maar het is een tendens die al langer speelt. Wij hebben te maken met diverse organen, zoals ook bijvoorbeeld Rijkswaterstaat, de provincie, het Hoogheemraadschap en Staatsbosbeheer. Al deze instituten zijn niet zelden sneller in het beantwoorden van vragen. 

Bij de nieuwe toeristische toekomstvisie wil het college de burger intensief betrekken. In de reacties op dit bericht zag ik het nodige hoongelach. "Dat zou dan de eerste keer zijn", was de tendens. Mensen hebben niet het idee gehoord te worden en hebben het idee dat ze pas mogen meepraten als er al besloten is. Ik snap ook wel waar dit soort wantrouwen vandaan komt. Onlangs vroeg ik aan de projectbegeleider van Planet De Koog of ze nu niet bang waren voor vertraging door bezwaren. "Dit is een herinrichting. Daar kun je geen bezwaar op indienen", werd mij uitgelegd. Tot wanneer is iets nog een herinrichting vraag ik mij dan af, want de Brink - waar het nu om ging - is straks praktisch onherkenbaar ten opzichte van nu. Ik zal achterdochtig zijn, maar ik voorzie hierin opzet. Welke constructie gebruik je om wel inspraak toe te staan, maar niet verplicht te zijn er wat mee doen. 

Iemand met wie ik altijd goed over dit soort onderwerpen kan praten is Hennie Huisman. De wethouder en ik zijn het niet altijd eens, soms ook wel. Ik heb ook oprecht het idee dat zij de communicatie met de burger wil verbeteren. Ze maakt tijd voor mensen, reageert op sociale media en komt ook op bijeenkomsten waarvan ze weet dat ze lastige vragen krijgt. Ik kwam de wethouder tegen bij de nieuwjaarsreceptie van TOP. Ze had de uitkomsten van TipTexel ook gelezen en snapte een deel van de kritiek wel. Met name de reacties op de besluitvorming rond het OCT had ze wel aan zien komen, ze is niet gek. Zelf is ze verantwoordelijk voor de financiën. Toch ook een veelbesproken onderwerp. Met name de - in mijn ogen - te dure sporthal leidde tussen ons tot discussie. "Ik schrijf elke twee maanden een column voor het seniorenblad. Onlangs schreef ik een column over de financiën. Ik stuur hem wel even. Daar ga ik ook in op de sporthal."

Hennie schrijft: "Zijn die uitgaven echt nodig? Daarover zullen de meningen altijd verdeeld zijn. Soms kan het niet anders. Neem de sporthal. Gemeenten zijn wettelijk verplicht er één te hebben. Veel mensen zijn van mening dat de oude wel verbouwd had kunnen worden. Had ik ook liever gedaan. Helaas hebben we te maken met negatieve kleef. Dat wil zeggen dat inklinkende grond als het ware aan de heipalen trekt met als gevolg dreigende verzakking van de constructie. Daarom is gekozen voor een nieuwe  sporthal met een nieuwe  fundering." Ik snap dit. Ik weet alleen nog steeds niet waarom we zo'n dure sporthal moesten hebben. Na een opsomming van een aantal lastige keuzes die door de gemeente gemaakt dienen te worden, besluit Hennie: "Het is tijd om het huishoudboekje van de gemeente eens grondig te bekijken. Gaan we  minder uitgeven of gaan we de belastingen verhogen? Of wordt het een mix? De gemeenteraad beslist uiteindelijk."   

Als gezegd, ik ben het heel vaak niet eens met Hennie. Maar we kunnen er wel over praten en ze weet in veel gevallen wel waarover ze het heeft. Maar dat ik dit gevoel heb, betekent niet dat de burger dit gevoel heeft. De Texelaar heeft niet veel vertrouwen meer in de politiek. Dit ligt ook aan de Texelaar die er best eens meer aan mag doen om zich te informeren, maar het ligt nog meer aan de gemeente. Niet alleen het college. niet de raad, maar ook de manier van communiceren. Wees transparant, ook als de boodschap minder leuk is en niet alleen als het jullie zelf uitkomt. Verwacht bovendien niet dat de burger altijd naar jullie komt als gemeenteraad of collega, maar laat je ook eens zien buiten Den Burg. Als die stappen gezet worden, kan de kloof gedicht worden.

Job Schepers

De blogs worden geschreven op persoonlijke titel en vallen buiten de verantwoordelijkheid van de redactie. Het zijn geen journalistieke producties, maar stukken gevormd vanuit mijn mening. Ik ga graag de dialoog aan. Dat kan via Facebook onder het bericht, maar ook via de mail. Ik probeer altijd overal op te antwoorden.