Barre 'Zestig' stevige beproeving
Deelnemers aan de zeventiende editie van De Zestig van Texel hadden het zwaar te verduren. Wind, regen en hagel maakten de ultraloop extra zwaar. Met name het stuk over De Hors, waarbij de hardlopers pal wind tegen hadden, was een beproeving. De prestatie daardoor des te groter.
Het avontuur begon 's morgens vroeg om half vijf, toen op de wielerbaan de lopers voor de 120 kilometer van start gingen. Onder hen Jeroen van Veen, loper met een missie. Het afgelopen jaar had Jeroen al hardlopend geld opgehaald voor het Prinses Máxima Centrum voor kinderoncologie in Utrecht. Een jaar dat hij afsloot met De Zestig, maar dan twee rondes. Het werd een doorslaand succes. Aan het eind van de dag kreeg hij een cheque met een bedrag van €2.146.885,- in zijn handen gedrukt.
Zijn deelname gaf De Zestig, ondanks het barre weer, extra glans. Een evenement uniek in z'n soort. Trefpunt voor ultralopers, waarvan 25 die van start gingen voor de 120 de meest extreme vorm beoefenen. Tien uur en twintig minuten later kwam Bram van Rijswijk, hand in hand met z'n dochtertje, als eerste binnen. Snelste vrouw was Mascha Rondhuis, in 11:29 uur.
Snelste op de 60 kilometer was Tim Tesselaar, die in een tijd van 4.01.33 uur over de finish kwam. Snelste vrouw was Yvette Voermans. Tijdens de wedstrijd verkeerde ze, door een fout in het live-trackingsysteem, in de veronderstelling dat ze in tweede positie liep. Groot was dus haar verrassing dat speaker Albert Hoven haar bij de finish als winnaar verwelkomde.
Soms beetje chaos, maar dat is charme van dit evenement
Bij De Zestig heeft iedereen zijn of haar eigen verhaal. Zoals de 38-jarige Texelaar Arjan van Maldegem. Hij liep voor de tweede keer zestig kilometer. “Ik had mijn streeftijd van binnen de 6 uur bijgesteld. Bij de start was er direct regen en veel wind. Ik heb me tot het Sluftercafé rustig gehouden en op laag tempo gelopen. Vanaf het Sluftercafé kwam Koen naast mij fietsen en konden we rustig het tempo iets opvoeren. Ik heb me de hele tocht niet misselijk gevoeld, geen kramp gehad en geen extreme pijn ervaren.” Waar Arjan tijdens de vorige editie een dip had ter hoogte van De Eendracht, bleef hij dit jaar stabiel: “Ik heb geen moment een dip gehad. Het laatste stuk vanaf de dijk naar de Hoge Berg hadden we tegenwind, dat was nog even taai. Ik heb uiteindelijk de finish gehaald in 5:56, dus tóch binnen de 6 uur. Heel tevreden.”
Romke Milder (36) uit Den Hoorn was de enige Texelse vrouw die de zestig kilometer liep, in 6:48. “Ik heb genoten, terwijl ik had verwacht dat ik het zwaarder zou krijgen. De langste afstand die ik hiervoor heb gelopen, is een marathon, dus ik had geen idee hoe mijn lichaam zou reageren op meer. Bij 55 kilometer voelde ik dat het wat zwaarder werd. Ik kletste wat met m’n begeleidend fietser en toen was het ook gauw weer voorbij. Ik heb m’n doelen losgelaten en gewoon genoten van de sfeer, gelachen om de idiote weersomstandigheden – ‘Wel ja joh, regen en windkracht 8 kunnen er ook nog wel bij!’ - en ik kreeg energie van het enthousiaste publiek en de estafettelopers die me aanmoedigend voorbij liepen. Ik ben heel trots op mezelf en op alle anderen die hebben meegedaan onder deze omstandigheden.”
Carmen van der Werff uit Den Burg liep bij 22 weken zwangerschap in estafettevorm een stuk van de laatste etappe – tot de finish dus. “Ondanks de barre omstandigheden, was het weer onwijs leuk”, vertelt ze. “Zo’n leuke sfeer bij de wisselpunten, soms een beetje chaos, maar dat is de charme van dit evenement. Ik heb uiteindelijk op streng advies van Theda (Niehoff, verloskundige, red.) een uur gelopen. Ik heb rustig op mijn hartslag gelopen en me niet laten opjutten door andere lopers. Ik mocht eigenlijk maar 45 minuten, maar wilde graag 7,5 à 8 kilometer lopen en dat lukte in 54 minuten. Theda zou langs de kant staan, dus ik moest wel aan het advies voldoen, natuurlijk.”
Maar liefst 178 teams liepen De Zestig als estafette, waarvan er 162 finishten. Het zwaarst te verduren hadden het de lopers die het eerste traject liepen en op het grillige parcours over De Hors de straffe noordwester tegen hadden. Een extra uitdaging vormde De Dennen. Door de wateroverlast had de organisatie een extra lusje aangebracht, om de nattigheid te omzeilen.
De eerste estafettelopers werden op 't Turfveld afgelost door de volgende. Het strand vanaf het Paggapaadje naar paal 21 was met straffe zijwind goed te belopen. Na de route door De Nederlanden en De Muy werden ze afgelost bij het Sluftercafé. De lopers voor het derde traject hadden vanaf de vuurtoren de wind min of meer in de rug naar het derde wisselpunt bij Prins Hendrik.
De enorme belangstelling en betrokkenheid bij De Zestig uitten zich in meerdere vormen. Plaatselijk veel toeschouwers langs de route, zoals in Oosterend, waar menig vermoeide loper door de aanmoedigingen opveerde. Maar er waren ook veel auto's op de weg. Op het Westerslag naar 't Turfveld liep het verkeer vast, op de Stuifweg naar het PH-hotel ontstond een file en ook bij de finish bij Stayokay heerste enorme verkeersdrukte.