Lord of the rings

"Nou welkom, ik hoop dat we het overleven", zegt Meintje Dros als ik op de combinatie stap om mijn aandeel te leveren aan het ringsteken in Den Burg. "Het moet wel goed gaan hoor, we hebben de punten hard nodig voor het dagklassement, we hebben nog niets geraakt", vervolgt ze lachend.

Het is het begin van twee enerverende rondjes in de prominentenronde van het ringsteken in Den Burg. Het was een idee van Jaap Lap en als hij belt zeg je geen nee. Het enthousiasme waarmee hij van leer steekt, neemt je laatste twijfel weg. Ik had al een aantal keren aangegeven aan de organisatie dat we wel wat moesten doen om dit stukje cultuur te behouden. Als je dan gevraagd wordt om mee te doen, zeg je natuurlijk geen nee. Zeker niet als al je collega-journalisten ook meedoen. Ik heb in het verleden af en toe een hoefsmid geholpen bij het bekappen van paarden (niet veel meer dan een een paard vasthouden en jaknikken) en mijn liefde voor de kleinere pony's is niet groot. Ze zijn vaak feller, ze bijten en ik vind ze een stuk afschrikwekkender dan een gemiddelde Friese reus. Helemaal enthousiast was ik dan ook niet met de aanspanning die me aangewezen was. Ook deze pony was zo eigenwijs als hij klein was en dat de vaste steker al naast het dier bleef lopen, deed de motivatie niet stijgen. Toch leek het dier er plezier in te hebben, wie ben ik dan om geen zin te hebben?

Ik verlies niet graag, maar ken mijn eigen beperkingen. Oog-handcoördinatie is daar één van en ik had niet al te veel fiducie  in een succesvolle afloop. Tussen klasbakken als Joop Rommets, Harry de Graaf, Eva Groot en Willem Sangers wordt het nog een stukje lastiger natuurlijk. Of het zijn ras-Texelaars of ze hebben het spektakel zo vaak gefotografeerd dat  ze de fijne kneepjes van het vak wel kennen. We mochten twee rondes, een oefenronde en één om het 'echie'. U raadt het al, in de oefenronde stak ik twee van de drie ringen. "Blijf jij maar bij ons op de kar, jij kunt het", stelt Meintje. Ondanks mijn zelf oplaaiende enthousiasme, temper ik haar verwachtingen. Mijn observatievermogen blijkt perfect. In de echte ronde steek ik maar liefst nul ringen, the Lord of the rings ben ik alweer niet. Ik ben zo ongeveer de enige die dit presteert. De rest steekt twee of meer. "Het gaat om de intentie", zeg ik maar snel in een reactie op Twitter. Gelul natuurlijk, dat is hetzelfde als: 'meedoen is belangrijker dan winnen.' Je hoort dit soort uitspraken nooit van iemand die wint.

Al met al was het een mooi avontuur en ik kan het iedereen aanraden om zich eens te melden bij de toeristenronde. Daar mag je als Texelaar ook wel meedoen namelijk. Het meerijden is leuk en ik weet nu dat het steken inderdaad zo lastig is, als het er vanaf de kant uitziet. Dat Harry de Graaf en Eva Groot alle ringen staken, verdring ik gewoon. Komen jullie allemaal kijken naar de mensen die het wel kunnen? Volgende week zondag in De Koog.... 

Job Schepers

De blogs worden geschreven op persoonlijke titel en vallen buiten de verantwoordelijkheid van de redactie. Het zijn geen journalistieke producties, maar stukken gevormd vanuit mijn mening. Ik ga graag de dialoog aan. Dat kan via Facebook onder het bericht, maar ook via de mail. Ik probeer altijd overal op te antwoorden.