Emoties...

We hebben ze gratis en voor niets...Emoties!

Emoties zijn rare dingen. Ze kunnen je blij maken, verdrietig, teleurstellen, enthousiasmeren, boos, verbaasd, uitgelaten, verrast, trots of verrukt. Ze kunnen alle kanten opvliegen; van heel vrolijk naar heel somber en weer terug. Er zijn tal van emoties en er zijn ook tal van benamingen voor dezelfde emoties. Ze zitten in ons of we ze nou willen of niet. We hebben er niet om gevraagd. We kregen ze bij ons ontstaan erbij. Gratis en voor niets. Is dat nou niet een leuk cadeau...?!

Ze verblijven in ons en komen naar buiten door gebeurtenissen om ons heen. Door de zon die schijnt in een blauwe lucht, sterren in een heldere hemel, springende lammetjes in de wei, overlijden, ziekte, het behalen van een examen, door iets te overwinnen, het gedrag van mensen om ons heen, door te luisteren naar muziek... Zo kan ik nog wel even doorgaan. Het is teveel om te benoemen.

Chagrijnig, geïrriteerd en onrustig zijn er ook een paar. En laat ik van de week daar nou last van hebben gehad. Tja, wat doe je daar dan tegen. Nou, gewoon, laten gaan. Het zijn emoties die ik geregeld heb en lang niet altijd begrijp ik waarom. Doordat ik me niet zo wil voelen ga ik me er tegen verzetten, maar dan worden ze erger. Ondertussen heb ik geleerd dat ook deze emoties er mogen zijn. Al begrijp ik niet waarom en kan ik er niet de vinger op leggen wat de oorzaak kan zijn. Ik heb geleerd ze te accepteren op het moment dat ze er zijn. En, geloof het of niet, ze gaan sneller weg dan wanneer ik er tegenin ga. Oké, op het moment dat ik ze heb is het niet fijn, maar dat ze door acceptatie sneller verdwijnen is wel fijn. Toegegeven, het lukt niet altijd en soms ben ik ook weleens eigenwijs; dan sta ik ze niet toe en blijven ze in de weg zitten totdat ik ze wel toe sta en daarna opgelucht ben.

Afleiding helpt bij mij vaak. Wandelen,  muziek luisteren en puzzelen zijn onder andere voor mij fijne afleidingsmanoeuvres. Het van me afschrijven is er ook eentje, uiteraard. Zo is het schrijven voor mij begonnen. Dat doe ik nu dus nog steeds. Een jankfilm kijken helpt me ook om mijn tranen de vrije loop te laten indien dat niet vanzelf lukt.

Ik ben iemand die controle wil hebben over haar emoties. Ik mag bijvoorbeeld pas huilen wanneer ik vind dat het uitkomt om te huilen. Niet wanneer ik aan het werk ben of boodschappen doe. Zijn trouwens ook fijne afleidingen…

Emoties zijn bijzondere dingen. Hoe we ermee omgaan is aan een ieder voor zich. Ze horen bij ons en maken ons tot wie we zijn...

Tineke Stiehl-Timmer