Stop de discardban

Of je nou voor of tegen visserij bent, het is tijd om deze meningsverschillen overboord te zetten. Voor- en tegenstanders zouden namelijk een gezamenlijk doel moeten hebben: het stoppen van de discardban, een verbod dat Europese vissers opgelegd krijgen voor het terugzetten van ondermaatse vis in zee. Deze ondermaatse vis (discards) zal door de vissers verplicht moeten worden aangevoerd aan land. Deze regel geldt voor de Europese visserij en de diverse gebieden. 

De visser wordt steeds meer persona non grata. Steeds vaker worden deze arbeiders van de zee weggezet als natuurvernietigers, geldwolven en dierenmoordenaars. Om deze "Noordzeeterroristen" te dwingen tot innovatie werd de discardban, ook wel de aanlandplicht. ingevoerd. Innovatie is natuurlijk goed. Het is prima om te kijken hoe er zo duurzaam mogelijk gevist kan worden. De discardban zorgt er echter voor dat te kleine vis niet langer wordt teruggegooid, maar aan land gebracht moet worden. Aan land wordt deze vis niet gebruikt om honden- of kattenvoer van te maken of hongerproblemen waar dan ook mee op te lossen. Nee, deze vis wordt vernietigd. Het vernietigen van alle te kleine vis, is blijkbaar beter dan de vis teruggooien in zee en ze een kans op overleven geven. De vis die het niet overleeft, is bovendien weer voedsel voor diverse vogelsoorten en andere zeedieren. Hoe dan ook: teruggooien dient een doel.

Werktechnisch was ik een aantal keren aanwezig bij presentaties van Maarten Drijver, voorzitter van brancheorganisatie VisNed. Hij maakte het niet mooier dan het is. "Je kunt de toestand van een vis aan boord vergelijken met die van een mens na een aanrijding op de fiets met een auto. Ja, daar kun je flink schade van hebben. Maar je blijft niet zo lang mogelijk liggen, je komt zo snel mogelijk in beweging." De vis krijgt dus een flinke tik, maar niet alle babyvis zal doodgaan. Een groot gedeelte herstelt en groeit gezellig door. Van de vissen die vernietigd worden, weet je zeker dat ze niet doorzwemmen. 

Bron: www.antidiscardban.eu.

Bij IMARES worden de nodige proeven gedaan met de overlevingskans. De vissen worden hier voor langere tijd in grote aantallen op elkaar gedrukt in gesloten bakken waar men water doorheen laat lopen. Een niet erg realistisch weergave, maar er is momenteel niet een betere manier om de situatie aan boord na te bootsen. Als we dan toch die windmolens op zee hebben, is daar dan niets mogelijk? Tussen de windmolens kan niet gevaren worden. Wellicht is hier een realistische simulatie na te bouwen om tot meer betrouwbare resultaten te komen. 

Zowel de visserij als Europa wil de bijvangst zoveel mogelijk beperken. Een gezonde Wadden- en Noordzee is immers in het belang van iedereen. Een boer vervuilt zijn eigen akker ook niet. De visserij is steeds bezig om te innoveren, de Texelaars voorop. Zo was Texel de eerste plaats in Nederland waar gebruik werd gemaakt van pulskor. Bij deze vorm van visserij worden in plaats van wekkerkettingen die over de bodem slepen (zoals bij de gangbare boomkorvisserij) stroomstootjes gebruikt om de vis op te schrikken van de bodem. De pulskorvisserij is met name gericht op tong, met als bijvangst schol. Het is goed dat er gekeken wordt naar de meest duurzame manier van vissen, maar de discardban is niet de oplossing.

Voor- of tegenstander, het maakt niet uit. Laat Europa weten dat dit niet de oplossing is en teken hier de petitie. Als we de discardban niet stoppen, is de visserij ten dode opgeschreven. 

Job Schepers

De blogs worden geschreven op persoonlijke titel en vallen buiten de verantwoordelijkheid van de redactie. Het zijn geen journalistieke producties, maar stukken gevormd vanuit mijn mening. Ik ga graag de dialoog aan. Dat kan via Facebook onder het bericht, maar ook via de mail. Ik probeer altijd overal op te antwoorden.