Oefenen op lenigheid van lichaam

Robert Bakker uit Den Burg is zondag één van de deelnemers aan de Texel Halve Marathon. De komende dagen zijn op deze site in aanloop naar het evenement verhalen van Bakker over hardlopen te lezen. Deze keer een manier om lenigheid van lijf en leden te trainen.

Door de jaren heen ken ik mijn lijf wel een beetje. Ik herken het wanneer mijn lijf zegt: "Joh zou je niet een keer rustig aan doen?" Niet dat ik daar altijd naar luister, maar dat is weer een ander verhaal.

Mijn lijf is net als ik geen ochtendmens, hoewel mijn vriendin anders zal beweren. Ik ben niet iemand die kwiek elke ochtend uit zijn bed springt. Ik geef toeL het gaat sneller dan bij mijn vriendin, die nadat de wekker is af gegaan doodleuk de wekker nog drie keer op snooze, (hoe schrijf je dat in vredesnaam?) zet en dan nog een keer omdraait.

Ik doe dat dus niet, wanneer de wekker gaat druk ik hem uit, doe het licht aan en kijk op mijn telefoon of er nog nieuws is. Eerst de bekende nieuwssites, nu.nl en nos.nl en daarna, wanneer dat noodzakelijk is omdat er veel nieuws is de sites van NRC en parool. Vervolgens stap ik mijn bed uit en loop ik naar de douche. Tijdens deze korte wandeling kraken mijn enkels vaak alsof ik een oude man ben. Wat ik naar mijn gevoel niet ben. Ik ben vijfendertig en het oud zijn begint naar mijn idee zo na je vijfenvijftigste, hoewel mensen van vijfenvijftig anders zullen beweren.

Wanneer ben je oud? Dat is een goede vraag die volgens mij niet kan worden beantwoord. Als je deze vraag namelijk stelt aan een achtjarige zal die zeggen dat vijfendertig al heel erg oud is. Stel je dezelfde vraag aan iemand van dertig of veertig dan krijg je een heel ander antwoord. Meestal is dat antwoord dan ouder dan wat degene zelf is. Je bent namelijk niet oud. Iedereen wordt natuurlijk ouder maar we ervaren het niet zo. De uitspraak: "Je bent zo oud als je je voelt" komt regelmatig uit mijn hoek.

Dat is een waarheid die niet door iedereen gedeeld wordt. Mensen die het niet treffen en hun lijf constant als pijnlijk en stijf ervaren zullen zeggen dat ze zich veel ouder voelen dan ze daadwerkelijk zijn. Ze hebben pijnlijke spieren en gewrichten en elke keer als ze op moeten staan uit een stoel of wanneer ze uit bed komen, ervaren ze hun lijf als stijf en stram. Vaak gaat het opstaan bij deze mensen ook samen met gesteun en gekreun en met de nodige misbaar.

Ik ervaar mijn lijf niet altijd, maar 's morgens zeuren mijn enkels wel, ze voelen stram aan en hebben even de tijd nodig om op te starten. Dat is niet erg want ik stel me daar al op in. Ik beweeg mijn enkels overdreven als ik op sta. Zoek even de grens op van buigen en strekken, draai ze wat rond, ga even op mijn tenen en op mijn hakken staan. Zak door mijn knieën heen om een paar keer de grond aan te tikken met mijn handen. Strek me vervolgens helemaal uit en probeer me zo lang mogelijk te maken.

Wanneer ik dat gedaan loop ik naar de douche toe en ga ik mijn tanden poetsen en me wassen en aankleden. Voordat ik beneden ben heb ik weer het idee dat ik vijfendertig ben en kan de dag beginnen. Wanneer je er op instelt dat je even moet opstarten wordt het minder vervelend heb ik het idee. Als je elke keer zegt dat je lijf niet wil en je irritaties krijgt omdat het even duurt voordat je bent opgestart wordt het lijf vervelend. Elke keer zeggen dat je lijf pijnlijk is en moeite heeft met opstarten maakt het opstarten niet makkelijker, in tegendeel. Je legt je vinger elke keer op de zere plek en daardoor doet het nog meer zeer dat het niet wil.

Wanneer je even dat denkpatroon doorbreekt door te zeggen wat wel lukt, ik kan nu even op mijn tenen staan, kan mijn tenen optrekken, kan door mijn knieën zakken, kan de enkels even ronddraaien, dan richt je de aandacht niet op de pijnlijke of stijve gewrichten maar op wat lukt. Zo wordt het doen van de beweging makkelijker. Elke keer als je zegt dit doet zeer, het is moeilijk op te staan, het is moeilijk om me te strekken, dan richt je de aandacht op wat niet gaat. Kijk liever naar wat wel lukt.

Zorg er voor dat je de gewrichten in beweging zet, de tenen buigen en strekken. Met de enkels even gas geven en remmen. De knieën buigen en strekken. Breng de knie naar de borst en weer de benen strekken. Breng de neus tussen de knieën. Dit kan allemaal liggend gedaan worden voordat je het bed uit komt. Daarna als je op de rand van het bed zit doe je het nog een keer. Vervolgens kom je staan en doe je het nog eens.

Al deze oefeningen kosten vijf, misschien tien minuten werk. Tien minuten op een hele werkdag is niet heel erg veel en het zorgt ervoor dat je makkelijker je dag begint. Kijk hoe ver je wel kunt bewegen en leg de aandacht op wat wel lukt dat is een stuk prettiger beginnen dan de aandacht leggen op wat niet lukt. Kijk hoe ver je de enkel kan strekken en buigen, kijk naar hoe ver je de knie kan buigen en strekken en probeer elke keer een millimeter verder te gaan. Elke millimeter die je verder buigt is er eentje.

Het kan zijn dat het gevoelig is in het begin maar naarmate je het vaker doet zal het steeds een stukje makkelijker gaan. Wat goed is om te weten: "Jij kan niet zo veel kracht zetten op je gewrichten dat het stuk gaat. Wanneer je eigen spierkracht gebruikt om de gewrichten en spieren op te rekken en je doet dit om een rustige manier door iedere keer een klein stukje verder te gaan kun je nooit zo veel kracht zetten dat je het lijf schade toe brengt."

"Pas als je externe krachten zou gebruiken, extra gewicht zou gebruiken of de hulp van iemand anders zou inschakelen om toch dat stukje verder te komen is de kans aanwezig dat je schade toe brengt en er pijn zal ontstaan die eerst zou moeten herstellen." Wanneer je op een normale manier, steeds een stukje verder gaat in de bewegingsvrijheid van de gewrichten zul je op een gegeven moment steeds makkelijker komen tot je eindgrens.

Begin hier elke dag mee en je zal snel vooruitgang boeken in de lenigheid en het opstarten zal na verloop van tijd ook steeds makkelijker gaan. Doe dit wel elke dag want wanneer je een dag overslaat ben je het resultaat van het oprekken en het soepel bewegen van de dag daarvoor alweer kwijt. Het lijf past zich aan daar waar het aan bloot wordt gesteld. Doe je een dag iets minder of te weinig zal je lijf teruggaan naar de status van de dag daarvoor. Dus probeer elke dag iets te doen qua bewegelijkheid en lenigheid.

Al is het maar even tien minuten alle gewrichten nalopen en bewegen in alle richtingen en tot de grens dan zul je elke dag een klein stukje makkelijker bewegen. Zoek elke keer zowel de buiging als de strekking op van het gewricht en zorg er voor dat je beide kanten net zo veel aanbied zodat het lijf zich in beide richtingen kan aanpassen. Iedereen heeft zijn grens, maar voordat die bereikt is probeer hem elke keer op te zoeken